Η Γιάννα Παναγιωτίδου, ένα 19χρονο κορίτσι με ποντιακές ρίζες, γεμάτο πίστη και ταλέντο, ξεκίνησε να γράφει ήδη μια αξιόλογη πορεία στο καγιάκ και γενικότερα στον ελληνικό αθλητισμό.
Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σάρωσε τα μετάλλια στην 11η International Regatta 2015. Απολογισμός; Τρία χρυσά, ένα αργυρό κι ένα χάλκινο για την πρωταθλήτρια του Ναυταθλητικού Ομίλου Τζιτζιφιών-Καλλιθέας!
Επίσης, συμμετείχε και στο 8ο International Limassol Dragon Boat Festival, όπου κατέκτησε δύο χρυσά! Αυτές οι διακρίσεις έδωσαν το έναυσμα στο pontos-news.gr να βρεθεί στις εγκαταστάσεις του ΝΟΤΚ.
Το υπόστεγο του ΝΟΤΚ με τα σκάφη και τον εξοπλισμό
Εκεί όπου οι άνθρωποι του Ομίλου, και ειδικά η έφορος Δημοσίων Σχέσεων Κέλυ Παυλίδου, μας υποδέχθηκαν φιλόξενα και μας παραχώρησαν το χώρο για τη συνέντευξη με την νεαρή πρωταθλήτρια, που μιλά για την αγάπη της για το καγιάκ αλλά και για την ποντιακή της καταγωγή.
Πώς ξεκίνησες;
Ήταν Μάιος του 2008. Είχαν ξεκινήσει δύο αδερφές, η μία ήταν συμμαθήτριά μου, η οποία μου πρότεινε να ξεκινήσω και εγώ. Ήρθα την πρώτη φορά στον ΝΟΤΚ, μου άρεσε, όμως η μητέρα μου έλεγε να μην συνεχίσω γιατί φοβόταν κάπως το άθλημα με το νερό.
Έτσι, μετά από έναν μήνα ξαναήρθα για προπόνηση. Μου φώναξε η προπονήτριά μου που εξαφανίστηκα για ένα μήνα [γέλια] αλλά από εκείνη την ημέρα που ξαναγύρισα, δεν έχασα ούτε μια προπόνηση.
Η προπονήτρια Ελένη Μπουζίκου με την αθλήτριά της Γιάννα Παναγιωτίδου, έξω από τις εγκαταστάσεις του ΝΟΤΚ
Τελικά πώς έπεισες τους γονείς σου;
Θυμάμαι, για έναν μήνα, από τον Μάιο μέχρι τον Ιούνιο, παρακαλούσα. Οι γονείς μου, ειδικά η μητέρα μου, φοβόταν τη θάλασσα.
Πώς το ξεπέρασε η μητέρα σου; Μήπως όταν είδε πόσο ήθελες το καγιάκ και πόσο γρήγορα ήρθαν οι διακρίσεις;
Κάπως έτσι. Θυμάμαι, έκανα μόλις ένα μήνα προπόνηση και με έστειλαν σε αγώνες. Ξαφνιάστηκε η μητέρα μου. Μου λέει «ούτε ένα μήνα δεν κάνεις προπόνηση. Πώς θα πας;». Τελικά, πήγα και πήρα την τρίτη θέση. Η μητέρα μου χάρηκε πολύ, ενθουσιάστηκε. Ε, μετά από αυτό, οι γονείς μου άρχισαν να συμφιλιώνονται όλο και πιο πολύ με την ιδέα να ασχοληθώ με το καγιάκ. Κι έτσι συνέχισα.
Μίλησέ μας για την πορεία σου μέχρι τώρα, τις καλύτερες, τις πιο έντονες στιγμές που έζησες στο άθλημα. Πρόσφατα είχες μεγάλες επιτυχίες, έτσι δεν είναι;
Στην International Regatta που έγινε πριν λίγο καιρό στην Κύπρο, στο Dragon boat ήταν δύο χρυσά μετάλλια στα 200 και στα 500 μέτρα και στο Flatwater ήταν τρία χρυσά: ένα στο μονό στα 200 μέτρα και δύο χρυσά στο Κ4 [σ.σ.: τετραμελές πλήρωμα], στα 200 και στα 500 μέτρα. Επίσης, κατέκτησα ένα αργυρό στο Κ2 μαζί με μια συναθλήτριά μου από το Μεσολόγγι στα 200 μέτρα κι ένα χάλκινο στο μονό στα 500 μέτρα.
Η Γιάννα Παναγιωτίδου με τις συναθλήτριές της Αλεξάνδρα Μενιέ (αριστερα) και Πένυ Χατζηγεωργίου (δεξιά)
Στην οικογένεια υπήρχε κάποιος που είχε σχέση με τον αθλητισμό;
Ναι, ο μπαμπάς μου. Ήταν πολλά χρόνια αθλητής στην ελευθέρα πάλη.
Άρα υπήρχε ένα DNA αθλητικό στην οικογένεια.
Ναι, και από τον παππού, ο οποίος έκανε κωπηλασία τα χρόνια που ήταν στη Ρωσία [σ.σ.: Με τον ξεριζωμό, η οικογένεια του πατέρα της Γιάννας κατέφυγε από τον Πόντο στο Καζακστάν].
Ο πατέρας σου έκανε πρωταθλητισμό;
Ναι, αλλά όταν ήρθε στην Ελλάδα δεν μπόρεσε να κάνει πιο μεγάλα πράγματα, δηλαδή να κυνηγήσει διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις, λόγω οικονομικών δυσκολιών.
Δείτε τη Γιάννα να μιλά για το «ποντιακό πείσμα» που της δίνει ώθηση στον ανοδικό δρόμο του πρωταθλητισμού
Από την πορεία σου μέχρι τώρα στον αθλητισμό, πιστεύεις ότι έχεις εισπράξει χαρές ανάλογες των προσπαθειών και των θυσιών που έχεις κάνει;
Τα καλύτερα είναι μπροστά. Όμως δεν μπορώ να πω ότι δεν είμαι ικανοποιημένη με όσα κατάφερα έως τώρα. Το 2013 μπήκα στην εθνική ομάδα. Έχω επίσης αρκετές πανελλήνιες νίκες. Ωστόσο, πιστεύω ότι έχω να δώσω πολλά ακόμη στο άθλημα.
Η καλύτερη στιγμή μέχρι τώρα ποια είναι;
Κάθε χρονιά έχω κάτι πολύ έντονο να θυμάμαι. Το 2014, όμως, είχα κάνει ένα χειρουργείο στο πόδι, μηνίσκο. Παρ’ όλα αυτά κατάφερα να πάρω μετάλλιο στο Πανελλήνιο.
Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, φαντάζομαι, παίζει μεγάλο ρόλο η υποστήριξη από τον προπονητή. Ποιοι άλλοι σε στήριξαν, σε βοήθησαν εκείνο το διάστημα;
Και ο πατέρας μου με βοήθησε πάρα πολύ, που ξέρει άλλωστε πώς είναι ο αθλητισμός. Η μητέρα μου επίσης με στήριξε πολύ, οι αδερφές μου, οι φίλες μου, και φυσικά η προπονήτριά μου.
Πιστεύεις ότι το καγιάκ είναι «αδικημένο» στην Ελλάδα, σε σχέση με τα άλλα αθλήματα και συγκριτικά με τις επιτυχίες που φέρνουν διαχρονικά στη χώρα τα αθλήματα που έχουν σχέση με το υγρό στοιχείο;
Είμαστε λίγο αδικημένοι, νομίζω. Θα ήθελα να υπάρχει λίγη παραπάνω προσοχή στους αθλητές. Δεν αναφέρομαι τόσο στην προβολή, ούτε στις υποδομές. Μιλάω κυρίως για στήριξη και βοήθεια. Ας πούμε, έξω οι εθνικές ομάδες κάνουν μαζί προετοιμασία. Εμείς δεν κάνουμε.
Η προπονήτρια της Γιάννας «επεμβαίνει» στην κουβέντα. «Σίγουρα η κρίση στη χώρα επηρέασε και το δικό μας άθλημα, αλλά νομίζω μπορεί η πολιτεία να σταθεί λίγο περισσότερο στο πλευρό μας», λέει η Ελένη Μπουζίκου. Και συμπληρώνει με έμφαση: «Δεν μπορούμε πάντα να περιμένουμε πρώτα τις πολύ μεγάλες επιτυχίες και μετά να δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στο άθλημα».
Συνέντευξη – φωτογραφίες: Χρήστος Τέλιος για το pontos-news.gr.
