«Ευχαριστώ την Ελλάδα που με στήριξε. Ευχαριστώ όλους εδώ στην Κόνιτσα που με βοήθησαν να σταθώ στη ζωή και να προχωρήσω». Με αυτά τα λόγια ο 20χρονος Ζυλιέν, που έφθασε από την Αφρική τον Νοέμβριο του 2011 και σήμερα είναι πρώτος εισακτέος στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά με 18.500 μόρια, μιλά για τον δικό του προσωπικό αγώνα στη νέα πατρίδα του, όπως αποκαλεί την Ελλάδα.
Ο Ζυλιέν τα τελευταία τρία χρόνια διαμένει στο Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων Προσφύγων της Κόνιτσας.
Σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων λέει χαρακτηριστικά: «Θέλω να αφιερώσω αυτή την επιτυχία στους γονείς και τα αδέλφια μου, που δεν υπάρχουν πια στη ζωή», και προσπαθεί να κρύψει τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια του.
Όταν έφτασε στην Ελλάδα ήταν 16 χρόνων. Τον πρώτο καιρό αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες. Ως «παράνομος μετανάστης», έμεινε για τρεις μήνες στα κρατητήρια του Έβρου και στη συνέχεια περιπλανήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, ώσπου τον Οκτώβριο του 2012, με εισαγγελική παραγγελία, φιλοξενήθηκε στο Κέντρο της Κόνιτσας.
Οι υπάλληλοι του Κέντρου θυμούνται πως τότε ο Ζυλιέν δεν μιλούσε ελληνικά, ήταν πάντα θλιμμένος, σκεπτικός, και το μοναδικό αίτημά του ήταν να πάει σε σχολείο. Οι υπεύθυνοι αποφάσισαν να εγγράψουν τον νεαρό πρόσφυγα από την Αφρική στο ΕΠΑΛ της Κόνιτσας.
«Οι γονείς μου πάντα μου έλεγαν ότι το πιο σημαντικό στη ζωή είναι η παιδεία. Εγώ αυτό το κράτησα»
εξηγεί ο Ζυλιέν.
Έμαθε την ελληνική γλώσσα με τη βοήθεια φιλολόγου, η οποία του παρέδιδε μαθήματα τα απογεύματα.
Το ΕΠΑΛ της Κόνιτσας ήταν για τον νεαρό μια οικογένεια, και όπως ο ίδιος περιγράφει, οι συμμαθητές και οι καθηγητές του τον αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή.
Ήταν ο πρώτος μαθητής στην τάξη, κάθε χρόνο και το απολυτήριό του γράφει 19,8.
Στις περισσότερες κουβέντες του ο Ζυλιέν επικαλείται τον Θεό, και πάνω στο γραφείο του έχει την Καινή Διαθήκη, «φυλαχτό» από τη μητέρα του, πριν την αποχωριστεί για πάντα, βίαια. Ντόπιοι λένε πως πολλές φορές είδαν τον Ζυλιέν να ανηφορίζει με τα πόδια το βουνό και να πηγαίνει στην Μονή Στομίου, το ησυχαστήριο του Αγίου Παΐσιου.
Τον περασμένο Αύγουστο ο Ζυλιέν έκανε αίτηση για χορήγηση προσφυγικού ασύλου. «Θέλω να νιώθω ασφαλής και να έχω διεθνή προστασία, σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης. Θέλω να προχωρήσω για να γίνω χρήσιμος και σημαντικός άνθρωπος για την κοινωνία. Να προσφέρω, όσο μπορέσω, στην Ελλάδα που με βοήθησε», λέει.
Ζει με αναμνήσεις από την οικογένεια που έχασε και τον τόπο του. Γιος πολιτικού, αν και γύρισε σελίδα στη ζωή, δεν διαγράφει από τη μνήμη του τον αγώνα του πατέρα του και των συμπατριωτών του για δημοκρατία.
- Τα πλήρη στοιχεία του Ζυλιέν, όπως και η χώρα προέλευσής του, δεν έχουν γίνει γνωστά.