Πόντια εκ μητρός, αλλά χωρίς συνείδηση ποντιακής ταυτότητας μέχρι τώρα, βρέθηκα να συνεργάζομαι με το pontos-news.gr εδώ και κάποιους μήνες. Αποκομμένη από το παρελθόν γενικώς, όλο αυτό το διάστημα έμαθα, εξήγησα και κατανόησα πολλά. Κυρίως όμως λυπήθηκα που δεν ζουν οι παππούδες να μου πουν τη δική τους ιστορία…
Και λυπήθηκα ξανά που δεν είχα μαζί μου ένα κόκκινο αυγό να τσουγκρίσω στη μνήμη της πιο αγαπημένης Πόντιας θείας, της Βαρβάρας, η οποία καθώς δεν ήξερε τι μέρα είχε γεννηθεί, όταν την ρωτούσαμε, πιτσιρίκια, πότε είναι τα γενέθλιά της, απαντούσε «τον Κερασάρη», δηλαδή τον Κερασινό, τον Ιούνιο.
Πριν από λίγες μέρες έκλεισαν δέκα χρόνια που έφυγε χωρίς να μάθει πότε γιόρταζε. Αποφάσισα λοιπόν να την τιμήσω και να βρεθώ ξανά κοντά της πλησιάζοντας τους «συντοπίτες» της που τηρούν ένα έθιμο το οποίο εγώ μέχρι προσφάτως αγνοούσα.
Και τι πειράζει που δεν είχα αυγό μαζί μου, τα κορίτσια της Ένωσης Ποντίων Σουρμένων είχαν αυγά και τσουρέκι για όλους. Και η κυρία Βασιλεία είχε ποντιακούς και σμυρναίικους μεζέδες, και η Μαρίνα είχε πιροσκί και τα μοιράστηκαν μαζί μου. Και ο παπάς που στην αρχή με κοίταξε λοξά, όταν άκουσε ότι τραβάω φωτογραφίες «για ένα μέσο που ασχολείται αποκλειστικά με τον ποντιακό πολιτισμό» απάντησε: «τράβα τότε, τράβα όσες θες»!
Χριστίνα Κωνσταντάκη
