Με πόνο, λύπη και συγκίνηση γράφω αυτά τα λόγια από καρδιάς για τον εξαίρετο ιστορικό Έλληνα Πόντιο που έφυγε από τη ζωή! Τον Πολυχρόνη Ενεπεκίδη.
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω από κοντά και θα έχω να θυμάμαι πολλά από τις συζητήσεις μας.
Ο πνευματικός και ξεχωριστός αυτό άνθρωπος και φίλος Ενεπεκίδης είχε ιδιαίτερους δεσμούς με τη Μέριμνα Ποντίων Κυρίων (ιδρύθηκε το 1904 και συμπλήρωσε 110 χρόνια ζωής). Το σωματείο μας είχε τις ρίζες του στην Τραπεζούντα του Πόντου και γνώριζε καλά ο Π. Ενεπεκίδης τη μεγάλη πρόσφορα της Μέριμνας στον Πόντο, αλλά και την επανίδρυσή της στη Θεσσαλονίκη, μετά τον ξεριζωμό και την καταστροφή, το 1923.
Εμείς όλες οι κυρίες του συμβουλίου μας παρακολουθούσαμε μ’ ενδιαφέρον, αλλά και με θαυμασμό και υπερηφάνεια το τεράστιο έργο του Π. Ενεπεκίδη, μια προσφορά στα εθνικά θέματα και την ιστορική πορεία του έθνους, ανασύροντας πολύτιμα στοιχεία από τα «Μυστικά Έγγραφα της Βιέννης», αλλά και με πολλές εκδόσεις σχετικών βιβλίων πανευρωπαϊκά.
Ως καθηγητής του πανεπιστημίου της Βιέννης ο Π. Ενεπεκίδης κατόρθωνε να επισκέπτεται την Ελλάδα σε τακτά χρονικά διαστήματα. Υπήρξε γλαφυρότατος ομιλητής και συχνά εκαλείτο για διαλέξεις υψηλού επιπέδου, στις οποίες πετύχαινε πάντα να συναρπάζει το πολυπληθές ακροατήριό του.
Όταν έφθανε στη Θεσσαλονίκη, η Μέριμνα Ποντίων Κυριών έβρισκε την ευκαιρία για μια συνάντηση με τον Π. Ενεπεκίδη, τον εκλεκτό φίλο και συμπατριώτη μας. Μας έλεγε πολλά και πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, κυρίως ιστορικά.
Σε κάποια συνάντηση μας είπε ότι αφιερώθηκε στην επιστήμη του χωρίς να λογαριάζει κινδύνους ή το χρόνο που θα διέθετε. Η επιστήμη, έλεγε, ήταν ένας ασίγαστος εσωτερικός του πόθος και είναι ωραίο, συμπλήρωνε, γιατί είχε σχέση με την έρευνα της ιστορίας. Κατέληγε ότι επειδή δεν έκανε οικογένεια, «σ’ αυτό που αφιερώθηκα ήταν η γέννηση ενός δικού μου παιδιού κι έτσι η ιστοριοδιφία έγινε η προσωπική μου ευδαιμονία».
Μας προέτρεπε δε, εμάς τις γυναίκες της Μέριμνας, να κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα της Ποντιακής Ιδέας και να συνεχίσουμε την προσφορά μας στον συνάνθρωπο, στο κοινωνικό σύνολο.
Η αγάπη του και η εκτίμησή του για τη Μέριμνα υπήρξε συγκινητική. Και το απέδειξε λέγοντας τα παρακάτω λόγια, που θα θυμόμαστε πάντα! «Η Μέριμνα Ποντίων Κυριών έκανε ενοικιοστάσιο στην καρδιά μου».
Τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα για τον μεγάλο Έλληνα Πόντιο που έφυγε για πάντα!
Κι εμείς, αγαπητέ μας κύριε καθηγητά, συμπατριώτη, σ’ ευγνωμονούμε και σε βεβαιώνουμε φίλε Πολυχρόνη Ενεπεκίδη ότι θα ζεις πάντα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας!
Μαίρη Συμεωνίδου-Στεργιάδου,
επίτιμη πρόεδρος της Μέριμνας Ποντίων Κυριών Θεσσαλονίκης
