Η ιστορία της Ελίνας Τερσενίδη αποτυπώνει την πραγματικότητα των τελευταίων ετών: νέοι άνθρωποι που ζούσαν για χρόνια στην Ελλάδα της κρίσης, επιστρέφουν εκεί όπου γεννήθηκαν αναζητώντας καλύτερη τύχη. Με την κάμερα του pontos-news.gr ο δημοσιογράφος και ιστορικός Βασίλης Τσενκελίδης την συνάντησε στο ταξίδι του στο Κράσνονταρ και άκουσε τη διήγησή της.
Η παρατεταμένη κρίση στην Ελλάδα αυξάνει τη μετανάστευση του πληθυσμού της προς τις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης αλλά και προς τη Ρωσία. Αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, οι Πόντιοι της πρώην ΕΣΣΔ αφήνουν για ακόμα μια φορά τη ζωή τους και τα σπίτια τους. Μετανάστες μπρος-πίσω… Έχοντας ως δύναμή τους τη γνώση της ρωσικής γλώσσας, επιστρέφουν στα μέρη όπου μεγάλωσαν – κυρίως στον νότιο Καύκασο και την περιοχή του Κράσνονταρ (κεντρική φωτογραφία).
Αυτή η περιοχή γνωρίζει τους Έλληνες αποίκους από την αρχαιότητα, και σήμερα όμως Έλληνες κατοικούν στα παράλια του Εύξεινου Πόντου από το χωριό Βίτιαζεβο στον Βορρά μέχρι την Κράσναγια Πολιάνα στον Νότο. Σημαντικός είναι ο ελληνικός πληθυσμός και στην ενδοχώρα. Σύμφωνα με τις επίσημες πηγές, οι Έλληνες της περιοχής Κράσνονταρ αριθμούν 50.000 άτομα. Αυτό πριν από την έναρξη της νέας μετανάστευσης προς τα εκεί, που αυξάνεται συνεχώς.
Καινούριες προοπτικές
Η σύγχρονη Ρωσία διαφέρει πολύ από τη Σοβιετική Ένωση. Παντού φαίνονται σημάδια ανάπτυξης και η ανεργία μειώνεται. Σε όλα τα σημεία χτίζονται και πωλούνται πολυκατοικίες. Σαν μανιτάρια ξεφυτρώνουν στάδια και αθλητικά κέντρα. Επισκευάζονται οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια. Οι απλοί περαστικοί άνθρωποι στις πόλεις και τα χωριά φαίνονται πιο ήρεμοι και ξεκούραστοι σε σχέση με την περίοδο της διάλυσης της δεκαετίας του 1990. Όλοι προγραμματίζουν το μέλλον – ο καθένας με τις δυνατότητές του. Και όλοι είναι έτοιμοι, τουλάχιστον έτσι δηλώνουν, να αντιμετωπίσουν μια ενδεχόμενη εξωτερική απειλή.
Στους δρόμους του Κράσνονταρ και άλλων πόλεων και οικισμών της ευρύτερης περιοχής τρέχουν υπερσύχρονα και ακριβά οχήματα. Τα περισσότερα βέβαια είναι ξένης προέλευσης, το γεγονός αυτό όμως δεν αλλάζει την επιβλητική εικόνα. Τα κτίρια γίνονται όλο και ψηλότερα. Οι παραλιακές λεωφόροι των παραθαλάσσιων πόλεων γέμισαν από ακριβά ξενοδοχεία.
Η παραθαλάσσια πόλη Γκελεντζίκ
Συχνά συναντά κανείς σε όλο αυτό το χάος του σύγχρονου κόσμου και αυτοκίνητα με ελληνικές πινακίδες. Οι ιδιοκτήτες τους δεν βιάζονται να εκτελωνίσουν τα οχήματα τους, είτε εξαιτίας του υψηλού τιμήματος είτε επειδή προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να διατηρήσουν τη σχέση τους με την Ελλάδα.
Από τη Θεσσαλονίκη στο Κράσνονταρ
Κατά την τελευταία μου επίσκεψη στην περιοχή του Κράσνονταρ συνάντησα αρκετούς Έλληνες που μένουν μόνιμα στον τόπο αυτό. Αλλά δεν ήταν λίγοι και εκείνοι που ξαναδοκιμάζουν εκ νέου την τύχη τους στην παλιά τους εστία.
Η Ελίνα Τερσενίδη, από το Αμπίνσκ στην περιφέρεια του Κράσνονταρ, ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Επέστρεψε από την Ελλάδα για να είναι κοντά στους γονείς της αλλά και για να βρει δουλειά. Καθισμένος πλάι της, ακούω τη διήγησή της.
«Μετά τις σπουδές μου στο Κράσνονταρ πήγα για μια απλή επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη πριν από δώδεκα χρόνια. Μου άρεσε πάρα πολύ ο κόσμος στην Ελλάδα και έτσι αποφάσισα να μείνω λίγο περισσότερο. Τελικά έζησα εκεί δέκα ολόκληρα χρόνια. Δεν πίστευα πως κάποια στιγμή θα επιστρέψω. Όμως γύρισα στη Ρωσία για διάφορους αντικειμενικούς λόγους και βρίσκομαι εδώ ήδη τέσσερα χρόνια. Έπαιξε ρόλο η κατάσταση της υγείας των γονέων μου και η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα.
»Στην αρχή δεν μπορούσα να προσαρμοστώ στο καινούργιο περιβάλλον. Όλα γύρω μου άλλαξαν, άλλαξα και εγώ μετά από τόσα χρόνια. Με στηρίζουν όμως οι νέοι φίλοι μου. Μαζευόμαστε και κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για τη διατήρηση του ποντιακού, ελληνικού μας πολιτισμού. Γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου, την 28η Οκτωβρίου, και τιμούμε τους νεκρούς την Ημέρα της μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων στις 19 Μαΐου. Οι νέοι σήμερα προσπαθούν περισσότερο από ποτέ να μάθουν τα ελληνικά και να είναι δίπλα στην Ελλάδα. Επειδή ξέρω ελληνικά εγώ, για δύο χρόνια εργάστηκα στη ελληνική κοινότητα του Κράσνονταρ. Ύστερα βρήκα δουλειά αλλού και έφυγα. Στη καινούρια μου εργασία βγάζω αρκετά λεφτά και σιγά-σιγά συνηθίζω να ζω εκτός Ελλάδος για άλλη μια φορά στη ζωή μου».
Κατά την Ελίνα Τερσενίδη η μετανάστευση προς τη Ρωσία είναι πιθανό να συνεχιστεί, μια και δουλειές υπάρχουν και μάλιστα με αξιοπρεπείς μισθούς. Επιπλέον οι φόροι είναι χαμηλοί. Ένα αγκάθι ίσως είναι η συμπεριφορά των γραφειοκρατών. «Γενικώς οι άνθρωποι στη Ρωσία είναι πιο κλειστοί από τους Έλληνες. Προσωπικά, όμως, είμαι τυχερή» λέει η Τερσενίδη. Κι αυτό γιατί «οι συνάδελφοί μου είναι συνομήλικοι. Είμαστε μια παρέα στην ουσία. Καταβάλλοντας προσπάθειες κατάφερα να αυξήσω αρκετά το εισόδημά μου.»
Δείτε τη συνέντευξη της Ελίνας Τερσενίδη στο βίντεο που ακολουθεί: