Στην Αμερική καταγράφονται πλέον περισσότεροι θάνατοι από αυτοκτονίες παρά από τροχαία.
Ένα αμερικανικό γνωμικό, νέας κοπής, λέει ότι «τίποτε δεν συμβαίνει στην Αμερική μέχρι να συμβεί σε κάποιον διάσημο». Αυτό το γνωμικό φαίνεται ότι βρίσκει την πλήρη επιβεβαίωσή του στην περίπτωση του Ρόμπιν Ουίλιαμς που έθεσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του υποφέροντας, σύμφωνα με τον επίσημο βιογράφο του, από κατάθλιψη.
Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν ότι η αυτοκτονία του γνωστού ηθοποιού δεν είναι η εξαίρεση. Πριν από τέσσερα χρόνια, οι θάνατοι από αυτοκτονίες, για πρώτη φορά, ξεπέρασαν τους θανάτους από τροχαία: σε παναμερικανικό επίπεδο καταγράφηκαν 38.364 αυτοκτονίες έναντι 33.687 θυμάτων τροχαίων.
Άνδρες και γυναίκες μεταξύ 35 και 64 αποφάσισαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους και να γίνουν ένα ακόμα (ανησυχητικό) νούμερο στατιστικής. Ερευνητές του πανεπιστημίου της Δυτικής Βιρτζίνια είχαν ανακοινώσει ότι την περασμένη δεκαετία ο δείκτης αυτοκτονιών αυξήθηκε κατά 15%, την ώρα που τα τροχαία δυστυχήματα είχαν μειωθεί κατά 25%.
«Κόκκινη» η μέση ηλικία
Η ηλικιακή ομάδα στην οποία παρατηρείται και η μεγαλύτερη αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών είναι η λεγόμενη «μέση ηλικία». Μέσα σε μια δεκαετία αυξήθηκε κατά 28,4% το ποσοστό των πενηντάρηδων Αμερικανών που αυτοκτόνησαν.
Σε απόλυτους αριθμούς αυτό σημαίνει ότι οι 30 στους 100.000 μεσήλικες αποφασίζουν να θέσουν τέρμα στη ζωή τους! Το γιατί συμβαίνει αυτό, παραμένει ακόμα ένα ερωτηματικό. Η μεγαλύτερη πρόσβαση σε συνταγογραφούμενα φάρμακα θα μπορούσε να είναι μια όψη του νομίσματος. Η αύξηση του αριθμού των όπλων που κυκλοφορούν, θα μπορούσε να είναι επίσης μια εξήγηση. Οικονομική κρίση και ύφεση δεν θα μπορούσαν ούτε αυτές να λείπουν από τη λίστα με τους πιθανούς λόγους αυτοκτονίας.
Ειδικά οι τελευταίοι λόγοι επιβεβαιώνονται και από την Ευρώπη, που είδε τις αυτοκτονίες να αυξάνονται κατά 3,3% στον γενικό πληθυσμό και πάνω από 10% στον ανδρικό πληθυσμό!
Εθισμός στον θάνατο;
Υπάρχει μια γνωστή θεωρία στις κοινωνικές επιστήμες που εξηγεί γιατί και πώς οι άνθρωποι μιμούνται τις αυτοκτονίες διαβάζοντας τις περιγραφές τους. Η θεωρία ονομάζεται «The Werther Effect» και έλκει την ονομασία της από το έργο του Γκαίτε «Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου» αφού όταν δημοσιεύτηκε το έργο το 1774 καταγράφηκε ένα κύμα αυτοκτονιών.
Επιβεβαιώνοντας τους κοινωνιολόγους το 1987 η Αυστρία ξεκίνησε τον έλεγχο των στοιχείων που δημοσιοποιούνταν σε εφημερίδες και τηλεόραση σχετικά με τις αυτοκτονίες στο μετρό. Μέσα σε έξι μήνες ο αριθμός των αυτοχείρων αλλά και όσων επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν μειώθηκε κατά 80%.
Τμήμα σύνταξης pontos-news.gr με πληροφορίες από Esquire, ABC News, CBS News
