Την κενή θέση του νεκρού γιου του αναπληρώνει 50χρονος Κούρδος στο Νότιο Μέτωπο.
Ο 50χρονος Κούρδος Χετζί Εμίν, τον Μάρτη του 2014, κατά τη διάρκεια επίθεσης των τρομοκρατών ισλαμιστών, έχασε τον γιο του Ντιλοβάν που υπηρετούσε στις Δυνάμεις Λαϊκής Άμυνας (YPG) του Δυτικού Κουρδιστάν. Ο πατέρας, από τη στιγμή που έχασε τον γιο του, πήρε το όπλο αλλά και τη θέση του στη μονάδα που πολεμούσε και έκτοτε είναι στην πρώτη γραμμή. Ο Εμίν είναι από τη Ροζάβα, επικράτεια που περιλαμβάνει μέρος του δυτικού Κουρδιστάν και της βορειοανατολικής Συρίας.
Τις μέρες αυτές ο Χετζί Εμίν πολεμάει στην Κομπάνε, την πρωτεύουσα του κεντρικού καντονίου της Ροζάβα, που δέχεται λυσσώδεις επιθέσεις από τους τρομοκράτες τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε».
Ο Κούρδος πολεμιστής, μιλώντας στο πρακτορείο ειδήσεων Firat News, είπε: «Δεν θα εγκαταλείψω τη θέση μάχης του γιου μου και θα πολεμήσω μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου. Θα πολεμήσω για να προστατέψω την Κομπάνε».
Αναφερόμενος στον χαμένο γιο του είπε: «Ο Ντιλοβάν ήταν ο πιο εργατικός, ο πιο φιλότιμος και ο πιο τολμηρός από τα έντεκα παιδιά μου. Ήταν μεγάλος πατριώτης. Αγαπούσε την πατρίδα και είχε εθνική συνείδηση». Ο Ντιλοβάν συμμετείχε στις Δυνάμεις Λαϊκής Άμυνας – YPG γιατί πίστευε ότι πρέπει να προστατέψουν την επανάσταση της Ροζάβα. «Τον Ιούνιο του 2013, όταν περικύκλωσαν την Κομπάνε οι δυνάμεις του στρατού της Συριακής Αντιπολίτευσης και της Αλ Νούσρα, μου είπε ότι θέλει να καταταγεί στις YPG. Εγώ του είπα να καταταγεί πρώτα στις Δυνάμεις Ασφάλειας και αφού αποκτήσει εμπειρία να πάει στις YPG, όμως εκείνος επέμενε. Έτσι τον πήρα ο ίδιος και τον πήγα να καταταγεί στις YPG».
Στη συνέχεια ο πατέρας αναφέρεται στο θάνατο του γιου του. «Μετά την κατάταξή του, τον Αύγουστο του 2013, συμμετείχε στο ανατολικό μέτωπο στις μάχες του Τιλ Εμπιάντ. Στη συνέχεια πολέμησε στο νότιο μέτωπο, στις μάχες του Σιουαμάν. Ο Ντιλοβάν πολέμησε σε όλα τα μέτωπα. Όπου υπήρχαν μάχες, ήταν πρώτος, εκεί ήθελε να πάει. Αυτά μας τα είπαν οι ίδιοι οι συμπολεμιστές του.
»Φέτος τον Μάρτιο, όταν άρχισαν οι επιθέσεις του ΙΚΙΛ στα χωριά του νότιου μετώπου, ήρθε η δική μας σειρά να υπερασπιστούμε τα χωριά μας. Κάποια στιγμή πήγα κι εγώ μέχρι την πρώτη γραμμή, στο νότιο μέτωπο. Μετά έμαθα ότι στο ίδιο μέτωπο πολεμούσε κι ο γιος μου. Πολεμούσαμε στο ίδιο μέτωπο χωρίς να το γνωρίζουμε».
Όταν έμαθε ο πατέρας ότι ο γιος του βρίσκεται στο ίδιο μέτωπο, πήγε να τον βρει. Εκείνη ήταν η τελευταία συνάντησή τους.
Συνεχίζει ο πατέρας: «Ήταν 19 Μαρτίου. Πήγα να τον συναντήσω. Καθίσαμε και συζητήσαμε. Μου είπε: “απόψε θα επιτεθούμε στους συμμορίτες”. Ζήτησε να πολεμήσουν και οι χωρικοί, να αμυνθούν. Εμείς πήραμε τα όπλα από το χωριό και τους προσφέραμε στήριξη από τα μετόπισθεν. Ο Ντιλοβάν ήταν στην πρώτη γραμμή. Ήταν δύο η ώρα το πρωί. Είδα τον γιό μου να σκοτώνεται…».
«Κάθε βράδυ είμαι στη θέση μάχης του γιου μου»
«Τώρα πολεμάω στο νότιο μέτωπο, στην πρώτη γραμμή, στη θέση όπου σκοτώθηκε ο γιος μου. Όταν χτυπήθηκε ο γιος μου εκείνη τη μέρα, μπροστά στα μάτια μου, το πρώτο πράγμα που ήρθε στον νου μου ήταν να πάρω το όπλο του, να υπερασπιστώ τη θέση μάχης που υπερασπιζόταν εκείνος και να πολεμήσω εναντίον των συμμοριών του ΙΚΙΛ και εναντίον των εχθρών του κουρδικού λαού. Τώρα, κάθε βράδυ, φυλάω σκοπιά και φυλάω τη θέση του γιου μου Ντιλοβάν. Όταν γίνονται μάχες, είμαι εκεί μπροστά, στην πρώτη γραμμή, όπως ο Ντιλοβάν. Θα υπερασπιστώ το μέτωπο που υπερασπιζόταν ο γιος μου και θα πολεμήσω μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματός μου. Θα αγωνιστώ και θα πολεμήσω για την Κομπάνε».
Η περίπτωση του Κούρδου πατέρα θα πρέπει να προβληματίσει τους Έλληνες στην Κύπρο και την Ελλάδα, αφού αντί να τα υπερασπιστούμε κι εμείς μέχρι της τελευταίας ρανίδος, έχουμε εγκαταλείψει προ πολλού τα μετερίζια που υπεραμύνθηκαν και έχυσαν το αίμα τους οι γονείς και οι παππούδες μας.
Πηγή: infognomonpolitics από Firat News
