Την πρώτη μέρα του χρόνου, που στον Πόντο την γιόρταζαν στις 14 Ιανουαρίου με το παλαιό ημερολόγιο, τιμούσαν με ευλάβεια την εορτή του Αγίου Βασιλείου από τη Νεοκαισάρεια του Πόντου. Ξημερώνοντας Πρωτοχρονιά πήγαιναν στη βρύση του χωριού. Άφηναν εκεί τσουρέκια, γλυκίσματα και φρούτα, κι έπαιρναν νερό (το θεωρούσαν αγιασμένο) για να ραντίσουν το σπίτι. Μετά έσπαζαν στην πόρτα του σπιτιού ένα ρόδι για το γούρι.
Σε άλλα μέρη κάθε οικογένεια έπαιρνε από ένα κυδώνι και το έκοβε σε τόσα κομμάτια όσα ήταν τα μέλη της. Μετά έβαζαν ένα νόμισμα μέσα σ’ ένα κομμάτι, το ανακάτευαν μέσα σε μια πετσέτα και διάλεγε ο καθένας από ένα.
Σε όποιον τύχαινε το νόμισμα, αυτός μετά έπρεπε να σηκωθεί τα χαράματα, να πάρει μια κανάτα και να πάει στην πλατεία να την γεμίσει με νερό. Από αυτό το νερό θα πότιζε τα ζώα, θα κρατούσε λίγο να πλυθούν και βέβαια να πιουν, σαν αγιασμό. Τα παιδιά την πρώτη ημέρα του χρόνου έπαιρναν ένα ζευγάρι τσουρέκια, μια πετσέτα (προσόψιο), ένα ζευγάρι κάλτσες και πήγαιναν να καλαντέζνε τον δεξάμενον ή τη δεξαμέντσαν, τον νονό ή τη νονά, για να πάρουν και το ανάλογο δώρο.
Οι περισσότεροι Πόντιοι ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, τουλάχιστον το εορτολόγιο, μέχρι σήμερα. Έτσι η εορτή του Αγίου Βασιλείου τιμάται και σήμερα στις παλαιοημερολογίτικες εκκλησίες.