Το αρχαίο έθιμο της Φωτιάς των Χριστουγέννων…«Κόλιντε»
Λέγεται ότι το έθιμο συμβολίζει τη Γέννηση του Χριστού και συγκεκριμένα τον τρόπο πού ζεσταίνονταν οι ποιμένες έν αναμονή της Γέννησης του Θεανθρώπου, γύρω από μια μεγάλη φωτιά.
Άλλη εκδοχή, η οποία στηρίζει την αποψή της στην λέξη “Κόλιαμ” που στην τοπική διάλεκτο σημαίνει σφάζω, αναφέρει ότι το έθιμο έχει σχέση ακόμη και με την Σφαγή των νεογνών από τον Ηρώδη όταν αυτός έψαχνε τον Χριστό. Οι Χριστιανοί, στα κατοπινά βέβαια χρόνια, για να υπενθυμίσουν την αποτυχία της επιχείρησης σφαγής γιόρταζαν την ημέρα αυτή με το άναμμα μιας μεγάλης φωτιάς.
Η γιορτή αυτή συνεχίστηκε μέχρι και τα πρώτα χριστιανικά χρόνια όταν η εκκλησία, θεωρώντας τα έθιμα αυτά ειδωλολατρικά στην ΣΤ’ οικουμενική Σύνοδο το 680 μ.Χ. κατάφερε να τους αλλάξει χαρακτήρα , προσδίδοντας σ΄αυτά χριστιανικό νόημα και περιεχόμενο, ταυτίζοντας τα με την υπαρκτή εκδοχή της Γέννησης του Χριστού.
Ρίζες του εθίμου δύναται να προέρχονται και από την Αρχαία Ελλάδα, από τις γιορτές πού πραγματοποιούνταν για να τιμήσουν τον αήττητο Θεό Ήλιο (25 Δεκεμβρίου). Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Δεκέμβρης ήταν ο Μήνας που συν έπεφτε με το χειμερινό Ηλιοστάσιο (22 Δεκέμβρη), την Μεγαλύτερη Νύχτα και την μικρότερη μέρα του Χρόνου. Θεωρώντας τον Θεό Ήλιο «αδύναμο» την ημέρα αυτή, άναβαν φωτιές για να τον Δυναμώσουν.
Άλλη εκδοχή του εθίμου θέλει η φωτιά του Κόλιντε να έχει σχέση και με τους Καλικάντζαρους δεδομένου ότι το εορταστικό αυτό δωδεκαήμερο, τις νύχτες κυκλοφορούν οι Καλικάντζαροι. Κατά τη φαντασία των ανθρώπων, οι καλικάντζαροι, είναι μικρά μαύρα ανθρωποειδή πλάσματα που παριστάνουν τα κακά πνεύματα και ενοχλούν τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι για να τα απομακρύνουν χρησιμοποιούν διάφορα τεχνάσματα,ένα εκ των οποίων είναι η φωτιά γιατί όπως λένε οι θρύλοι, οι καλικάντζαροι τη φοβούνται.
Άλλοι πίστευαν ακόμη πως η φωτιά θα έφερνε τύχη και γαλήνη στην οικογένειά τους.
Πηγή: entopios.gr