Τα Ποντιόπουλα είναι το μέλλον της αυριανής Ελλάδας!
«Σεράντα μήλα κόκκινα πούλι μ’, σεράντα μήλα κόκκινα γιάβρι μ’, σ’ έναν μαντίλ’ δεμένα…». Είναι συγκλονιστική η σκηνή από την ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα» του 1984, όπου ο απόμαχος και κατατρεγμένος πρόσφυγας Μάνος Κατράκης, σε ένα συννεφιασμένο αγγελοπουλικό τοπίο, χορεύει και τραγουδά, κυκλωμένος από μνήματα.
Το ίδιο τραγούδι, πριν από χρόνια, ο Κώστας Σιαμίδης με τον Αχιλλέα Βασιλειάδη το αφιέρωσαν παίζοντας λύρα στον Βίκτορα Σαρηγιαννίδη, σε φεστιβάλ ποντιακών χορών στη Γερμανία, και ο λυγμός του οικουμενικού αρχαιολόγου μας δεν είχε προηγούμενο.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, όσοι λειτούργησαν συλλογικά γλίτωσαν από τον ψυχικό εκμηδενισμό. Οσοι μετείχαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην αντίσταση, όσοι δηλαδή δεν υπέστησαν παθητικά τις κακουχίες του πολέμου, του όποιου επιχειρούμενου πογκρόμ, γλίτωσαν τον αφανισμό.
Ενάντια στα ποικιλότροπα καθημερινά ολοκαυτώματα των καιρών μας, κόντρα στην έμφοβη, κατεσταλμένη, βουβή στον πόνο ζωή μας, απέναντι από τη βαρβαρότητα και την αγριότητα που εκτρέφει η σημερινή χρυσαυγίτικη πραγματικότητα, στων Ποντίων τις κοινότητες ανθεί η τέχνη της υποψιασμενης ανάγνωσης της ζωής. «9ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών», το περασμένο Σάββατο στη Θεσσαλονίκη. Μια μυσταγωγία ιεροτελεστική, γιορτή μνήμης, πολιτισμού, ιστορίας, μια λυτρωτική, αντικαταθλιπτική μουσικοχορευτική ίαση, ενάντια στη μιζέρια και την παρακμή.
Πάνω από δυόμισι χιλιάδες Ποντιόπουλα στο γήπεδο του ΠΑΟΚ με ενθουσιασμό, αισιοδοξία και ελπίδα, καταύγασαν το παθογενές σκοτάδι των ημερών μας, υπενθυμίζοντας και στους πλέον πεσιμιστές πως είναι ευλογία τέτοια φυντάνια να πρωτοστατούν στο αντάμωμα με το μέλλον της αυριανής Ελλάδας.
Εμπλεος συγκίνησης ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Γιώργος Παρχαρίδης, αφιέρωνε τη βραδιά στη μνήμη του λαογράφου και συγγραφέα του Ποντιακού Ελληνισμού, Ευστάθιου Ευσταθιάδη, από το Τσαπίκ του Καυκάσου, που παρ’ ότι τυφλός ταξίδευε στην Τραπεζούντα και συνέλεγε τραγούδια από ποντιόφωνους καλλιτέχνες, μέρος των οποίων εξέδωσε σε δίσκο αφιερωμένο στην Παναγία Σουμελά.
Είχε δώσει πολλές παραστάσεις στις αρχές της δεκαετίας του ’90, με το Ποντιακό Θέατρο που είχε ιδρύσει, σε πόλεις και χωριά της Νότιας Ρωσίας. Με δάκρυα στα μάτια οι γηραιότεροι Πόντιοι θυμήθηκαν τις αξέχαστες εκπομπές που έγραφε και επιμελούνταν στη δεκαετία του ’70, με τον τίτλο «Ποντιακοί Αντίλαλοι», για το Ραδιοφωνικό Σταθμό Μακεδονίας, όπου συμμετείχε και ο ίδιος τραγουδώντας και παίζοντας λύρα.
Το μήνυμα του «9ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών»; Ο πολιτισμός είναι η μοναδική ευκαιρία να επιζήσουμε σήμερα, όπου ο κόσμος έγινε τόσο μικρός και τα εργαλεία της καταστροφής τόσο μεγάλα. Το βροντοφώναζε από το 1974 η αείμνηστη ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγί, προτείνοντας μια νέα μορφή ανθρωπισμού που συνδυάζει τον ορθολογισμό με την κατανόηση του άλλου, μέσα από τη γνώση και την Παιδεία: «Ο πολιτισμός έγκειται στο να κάνουμε προσπάθεια εναντίον της βίας σε όλες τις βαθμίδες της ζωής και σε όλα τα πεδία και προπάντων σε όσα εξαρτώνται από εμάς και τους νόμους μας».
Του Γιώργου Κιουση
Πηγή: enet.gr