Συνέντευξη του χοροδιδάσκαλου Μάκη Πετρίδη

Μία συνέντευξη του Μάκη Πετρίδη χοροδιδάσκαλο του Συλλόγου Ποντίων “Οι Ακρίτες του Πόντου” στην Σταυρούπολη Θεσσαλονικής στο pmnews.gr.  

– Αγαπητέ κ. Πετρίδη, καταρχήν σας ευχαριστώ για την αποδοχή της πρότασής μου ώστε να πραγματοποιήσουμε αυτήν την συνέντευξη.

– Θέλω να σας ρωτήσω, από πού κατάγεστε και τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με τη ποντιακή παράδοση και συγκεκριμένα με την μουσική και τον χορό : 

 Μ.Π: Κατάγομαι από την Παλαιοκώμη Σερρών, από γονείς που κατάγονται από την Κιμισχανά του Πόντου. Με τον χορό ασχολήθηκα πρωτίστως από αγάπη και δευτερεύοντος για να γνωρίσω και να μελετήσω τους ποντιακούς χορούς και την μουσική. Μέσα από την έρευνα και την μελέτη είχα σκοπό για περισσότερη γνώση του πολιτισμού μας, η οποία πρέπει να παραδεχτώ πως έλειπε από το χώρο μας. Σκοπός της προσπάθειάς μας είναι να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους νέους, να γνωρίσουν το ευρύ φάσμα των παραδοσιακών μας χορών και τη μουσική.

– Από πότε βρίσκεστε στους Ακρίτες του Πόντου Σταυρούπολης ;

Μ.Π:  Στους Ακρίτες βρίσκομαι από το 1991. Οι Ακρίτες του Πόντου Σταυρούπολης ήταν το εφαλτήριο μέσα από το οποίο προσπαθήσαμε να διαδώσουμε στους νέους και στον ποντιακό χώρο γενικότερα, όλη αυτήν την γνώση από την έρευνα και τη μελέτη.

– Έχετε χορέψει σε πολλές σημαντικές εκδηλώσεις. Ποια από αυτές ξεχωρίσατε και για ποιο λόγο ;

Μ.Π: Η πιο σημαντική στιγμή από τις τόσες που έχω χορέψει, ήταν το 1989, όταν χόρεψα στην πλατεία της Τραπεζούντας μπροστά στο Φροντιστήριο.

– Βλέπουμε πως αρκετοί χορευτές κάνουν τα ίδια πράγματα με τα ινδάλματα τους. Το επικροτείτε αυτό ;

Μ.Π:  Το να θέλει ένας μαθητής να μοιάσει τον χοροδιδάσκαλο του στα πρώτα του βήματα το θεωρώ φυσικό. Όπως φυσικό θεωρώ πως κάποια στιγμή θα ανεξαρτητοποιηθεί και θα δημιουργήσει έναν δικό του χαρακτήρα.

– Έχετε πραγματοποιήσει προσωπική έρευνα γύρω από την ιστορία και την πατρότητα του κάθε χορού ξεχωριστά. Ποια η γνώμη σας για τους χορούς που ήταν στην αφάνεια ;

Μ.Π: Δεν θα έλεγα ότι ήταν στην αφάνεια, διότι οι τοπικές κοινωνίες ζούσαν με αυτό τον τρόπο. Οι ευρύτερες ποντιακές κοινωνίες δεν γνώριζαν για την ύπαρξη τους και αυτό γιατί όπως είπαμε παραπάνω από τον ποντιακό χώρο έλλειπε η γνώση για το ευρύτερο φάσμα των ποντιακών χορών. Η οποία γνώση, έστω και αργά ήρθε για να μας ενημερώσει ώστε να καταλήξουμε να γνωρίζουμε όλοι αυτόν τον υπέροχο πολιτισμό.

 -Εκτός από την διδασκαλεία σας με τον χορό, γράφετε και τραγούδια. Πείτε μας δυο λόγια για αυτή σας την ασχολία :

Μ.Π: Τα τραγούδια δεν ήταν αρχικά ο σκοπός της μελέτης μου, γιατί είχα ασχοληθεί με την καταγραφή των χορών. Ασχολούμενος όμως με την καταγραφή και γνωρίζοντας τόσο υπέροχους ανθρώπους, άρχισε να δημιουργείτε μέσα μου η ανάγκη να περιγράψω όλη αυτήν την ομορφιά. Εξ΄ αυτό θεωρώ ότι ήταν φυσικό να στραφώ στο χορό και την μουσική.

– Μιλήστε μας λίγο για τους Ακρίτες του Πόντου :

Μ.Π: Οι Ακρίτες ήταν πρωτοπόροι όλα αυτά τα χρόνια στη προσπάθεια να περάσουν προς τα έξω όλο αυτό το υλικό που αφορούσε τους ποντιακούς χορούς.
Δεν ήταν δουλειά μόνο δική μου, αλλά από ένα σύνολο ανθρώπων με μεγάλη αγάπη και μεράκι, προσπάθησαν να έρθει στην επιφάνεια όλοι αυτή η δουλειά.

– Είστε ευχαριστημένος από το χορευτικό επίπεδο στις μέρες μας ;

Μ.Π: Το χορευτικό επίπεδο της εποχής μας είναι σε καλύτερη κατάσταση, παρά την αντίθετη άποψη των πολλών που ονειρεύονται το παρελθόν. Αλλά θα τους θυμίσω το παρελθόν του ΄60 και του ΄70 έχουν παρεισφρήσεις στους ποντιακούς χορούς όλα τα παράσιτα, τα οποία με πολύ κόπο έχει αποβάλει η σημερινή κατάσταση.

– Κατά καιρούς έχουν ακουστεί πολλά και διάφορα γύρω από την ποντιακή φορεσιά. Θα ήθελα την γνώμη σας γύρω από το θέμα αυτό, π.χ. ένας που δεν φοράει ωραία φορεσιά, μπορεί να κλέψει το χειροκρότημα; 

– Μ.Π: Βεβαίως. Μια όμορφη και καλοραμμένη φορεσιά αναδεικνύει τον χορό, τον ζίπκαλη και την ζιπουνοφόρησα. Βέβαια όλες οι στολές πρέπει να είναι προσεγμένες και ραμμένες στα χρώματα που ήταν κοινωνικά αποδεκτές, την εποχή εκείνη και όχι υπερβολές.

Πηγή: pmnews.gr