Δεκαετίες μετά το θάνατο του Πόντιου υπουργού και βουλευτή Λεωνίδα Ιασονίδη, στις 29 Ιουλίου 1959, και εκείνη η κορυφαία φράση «Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ, εάν επιλαθώμεθά σου ω πάτριος Ποντία γη!» που εκφράζει κάθε Πόντιο, παραμένει στη σκέψη όλων.
Ήταν η πρώτη φράση κειμένου με τίτλο «Η προσευχή μου προς τον Πόντον» που αποτέλεσε πρόλογο σε διάλεξή του με τίτλο «Αι μεγάλαι γραμμαί της ιστορίας του Πόντου» στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης, την Κυριακή 5 Μαΐου 1946.
Στην προσευχή αυτή, και μέσα σε λίγες λέξεις, ο Λεωνίδας Ιασονίδης –αν και διατέλεσε σε σημαντικές θέσεις μετά την εγκατάστασή του στην Ελλάδα και διαχειρίστηκε υπέρογκα ποσά για εκείνη την εποχή για την αποκατάσταση των προσφύγων του 1923, ζούσε πάντα σε ένα ξενοδοχείο Γ’ κατηγορίας ενώ δεν διέθετε κινητή ή ακίνητη περιουσία– περιγράφει τον Πόντο, μια γη όπου περπάτησαν ήρωες και άνθησε ο πολιτισμός.
≈
Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν, επιλαθώμεθά σου, ω πάτριος Ποντία Γη!…
Συ πρώτος ενωτίσθης την κραυγήν και την οιμωγήν του Προμηθέως και προς την Κιβωτόν του Νώε από Σου εκομίσθη ο κλάδος της ελαίας.
Συ έσχες τον Θησέα γαμβρόν επί θυγατρί, και έγγονον τον Ιππόλυτον. Σαι θυγατέρες, αι Αμαζόνες, επολέμησαν υπό την Ακρόπολιν. Σου τέκνα ώκησαν εν Κερκύρα.
Συ εις Κόρινθον έδωκας ηγεμονίδα. Συ έσχες απόγονον τον Οδυσσέα, και συγγενή την Ασπασίαν του Περικλέους.
Προς Σε εστράφη η πρώτη εξερευνητική επιστημονική αποστολή, η Αργοναυτική, και ο πλούτος Σου εγένετο κυρία του Τρωικού πολέμου αφορμή.
Συ, και ιδία η Τραπεζούς, ζυγόν Περσικόν δεν εγνώρισας. Συ εν των συνόλω Σλαυϊκάς επιδρομάς δεν εδοκίμασας.
Από των ορέων Σου Μυριόστομος ηκούσθη η προς «Θάλατταν» κραυγή, και επί των βουνών Σου η «Φιλοκάλεια» εφιλοτεχνήθη.
Αι σημαίαι Σου ελάμπρυναν τας Ακροπόλεις Αθηνών και Θεσσαλονίκης, και δύο Ηπείρων και τριών Θαλασσών Συ Κυρίαρχος υπήρξας.
Αι πόλεις Σου έχουσιν αναδόχους μητροπόλεις και προμήτορας τας Αθήνας και την Κρήτην.
Βασιλέων εγένου καθέδρα επί 300 περίπου έτη πριν ο Χριστός κατέλθη επί την γην και Αυτοκρατόρων επί 260 έτη υπήρξας επικράτεια, ότε οι Λατίνοι επέδραμον την Βασιλίδα πόλιν.
Του Βυζαντίου Θέμα περισπούδαστον Συ εγένου. Κατά Περσών, διά Τραπεζούντος και Ριζαίου, Συ υπήρξας διάβασις ιστορική.
Ελάμπρυνας διά των τέκνων σου Θρόνους Πατριαρχικούς, κατά βαρβάρων ασπίς εγένου και προφυλακή, και Ακριτών Συ υπήρξας διάσημος κουροτρόφος.
Επί μακρούς αιώνας δουλείας Συ φάρος εγένου, και ξένων χωρών ιστορήθης αναγεννητής και φωτιστής.
Ημιλλήθης προς το Βυζάντιον και κατετάραξας την Ρώμην.
Τας παραδόσεις τας εθνικάς ετήρησας, την πίστιν του Χριστού εκράτυνας και υπέρ αμφοτέρων τούτων Σταυρώ Σεαυτόν ανύψωσας, και μάρτυς εγένου, και εις το Εθνικόν Πάνθεον κατεσκήνωσας.
Τα ρείθρα Σου αγιωσύνης εγένοντο βαπτιστήρια, και οι ποταμοί Σου χρησμών Δελφικών εγένοντο αντικείμενα.
Αδροτάτης λαϊκής μούσης πάτρων εγένου και τροφός, και του Ευρυπίδου και του Μίλτωνος και του Φρανκ και του Ρακίνα επλούτισας το δράμα.
Ηρώων και μαρτύρων Συ εγένου γεννήτωρ, δι’ ο και ύμνον Σοι αναπέμπομεν και όρκον δίδομεν πίστεως:
Ξηρανθείη ημίν ο λάρυγξ, εάν επιλαθώμεθά Σου, ω πάτριος Ποντία Γη!
Λεων. Ιασονίδης
Βουλευτής Θεσ/νίκης
