Μ’ ένα μικρό στολισμένο καραβάκι έλεγαν παλαιότερα τα καλάντα τα πιτσιρίκια, σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Ξυπνούσαν πρωί-πρωί και με φίλους τους γυρνούσαν από το ένα σπίτι στο άλλο για να τα πούνε.
Το καραβάκι τους ήταν στολισμένο με χρωματιστά χαρτιά και σχοινιά αλλά είχε αρκετό χώρο για να γεμίσει με γλυκά και χριστόψωμα!
Οι γείτονες ήξεραν πόσο περίμεναν αυτή τη μέρα τα παιδιά και φρόντιζαν να έχουν αρκετά καλούδια για να τα φιλέψουν.
Το έθιμο έχει διατηρηθεί σε κάποιες νησιωτικές περιοχές αλλά στην υπόλοιπη χώρα δεν αναβιώνει με αυτόν το τρόπο. Τα παιδιά λένε τα κάλαντα με το τριγωνάκι τους ενώ έχει κυριαρχήσει ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Βέβαια υπάρχουν και δήμοι που επιμένουν ελληνικά με στολισμένα καράβια και όχι έλατα.
Σύμφωνα με την παράδοση, το καράβι στολιζόταν επειδή οι Έλληνες είχαν ανέκαθεν δεσμούς με τη θάλασσα, ήδη από τα αρχαία χρόνια. Ακόμη, πολλοί ενήλικες και παιδιά εργάζονταν στα πλοία για να φέρουν χρήματα και ψωμί στις οικογένειές τους, ακόμη και τις αργίες.
Το καραβάκι συμβόλιζε, όχι μόνο την προσμονή των παιδιών για αντάμωση με τους συγγενείς τους, αλλά και τη δική τους αγάπη για τη θάλασσα.
Παράλληλα, μικρά καραβάκια είχαν τον ρόλο και ενός τιμητικού καλωσορίσματος για τους έλληνες θαλασσοπόρους που επέστρεφαν στα σπίτια και στις οικογένειές τους, καθώς και τάματος για να είναι ασφαλείς στα «άγρια κύματα».
