Συγκινητική αλλά και αιχμηρή ήταν η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο Παγκόσμιο Φόρουμ για τους Πρόσφυγες, που διοργανώνεται στη Γενεύη από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR, the UN Refugee Agency) και την ελβετική κυβέρνηση, από χθες, Τετάρτη, μέχρι και αύριο, Παρασκευή, 15 Δεκεμβρίου.
Ο Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στο καθήκον κάθε Χριστιανού να αγαπά και να μεριμνά για τον πλησίον του. «Ως χριστιανός, το να αγαπώ τον πλησίον μου δεν είναι προτίμηση, σύσταση, ούτε καν επιλογή, αλλά είναι εντολή», τόνισε.
Ωστόσο πρόσθεσε με νόημα ότι όλοι θα πρέπει να επιστήσουν την προσοχή τους όχι στο σύμπτωμα, δηλαδή στον εκτοπισμό λαών, αλλά στις πολλές γενεσιουργές αιτίες του προβλήματος, στις οποίες συγκαταλέγονται, όπως είπε, ο πόλεμος, οι ασθένειες, η έλλειψη καθαρού νερού και τροφής, η κλιματική αλλαγή και η οικονομική ανισότητα, που μετατρέπουν ολόκληρες ηπείρους σε έρημο τόπο θανάτου και αναγκάζουν λαούς να μεταναστεύσουν.
Ο Πατριάρχης τόνισε ότι, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, όλοι συνέβαλαν στο να προκληθούν οι μεταναστευτικές αυτές κρίσεις, και ότι έχουν ωφεληθεί σε βάρος άλλων που υποφέρουν.
«Είδαμε την αντανάκλαση μιας κοινωνίας που μόνο καταναλώνει και αφήνει πίσω της όχι μόνο φυσικά ερείπια, αλλά τα συντρίμμια της ανθρώπινης ψυχής. Δυστυχώς, συνεχίζουμε να ευτελίζουμε τη ζωή, να κλείνουμε τα μάτια μας στην αλήθεια. Εκτός αν αλλάξουμε δραστικά, εκτός αν τερματίσουμε την παράνομη μεταφορά όπλων, την εμπορία ανθρώπων, την προώθηση του βιολογικού πολέμου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και κάθε μορφή κατάχρησης της ενσαρκωμένης εικόνας του Θεού, του ανθρώπου».
Υπενθύμισε, μάλιστα, την κοινή επίσκεψή που πραγματοποίησαν με τον Πάπα Ρώμης Φραγκίσκο και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο στη Λέσβο, το 2016, όπου συναντήθηκαν με πρόσφυγες πολέμου, αλλά και τη συνάντηση που είχε με πρόσφυγες από την Ουκρανία, το 2022, στα σύνορα της Πολωνίας με τη δοκιμαζόμενη από τον πόλεμο χώρα. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στους οικογενείς και φίλους, τους συμπατριώτες του από την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ίμβρο, οι οποίοι διασκορπίστηκαν το 1964 σε όλες τις γωνιές της γης ύστερα από αναγκαστικό εκτοπισμό.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Παναγιώτατος κάλεσε όλους να συμβάλλουν να ακούγεται η φωνή των προσφύγων, και να σταθούν προστάτες και αρωγοί των δοκιμαζόμενων από την αδικία συνανθρώπων μας.
«Επομένως, ας δούμε πέρα από την ορολογία, πρόσφυγες – μετανάστες – αιτούντες άσυλο – εσωτερικά εκτοπισμένοι. Ας κοιτάξουμε πέρα από το χρώμα του δέρματός τους, το δόγμα ή την πίστη τους, και ας δούμε τα μάτια του ανθρωπίνου δημιουργήματος του Θεού, μετατρέποντας αυτές τις κρίσεις σε ευκαιρία να οικοδομήσουμε γέφυρες, να δείξουμε εμπράκτως αλληλεγγύη, να αγγίξουμε και να μεταμορφώσουμε καρδιές».
