Στη Γερμανία ζει σχεδόν η μισή τουρκική διασπορά με δικαίωμα ψήφου, κάτι που «μεταφράζεται» σε σχεδόν 1,4 εκατ. άτομα. Στις εκλογές συμμετείχαν περίπου 730.000 ψηφοφόροι, νέο ρεκόρ συμμετοχής. Όπως συνέβη το 2018, και αυτή τη φορά «έδειξαν» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με ποσοστό 65%.
Ως εκ τούτου εκτιμάται ότι σε περίπτωση μιας αμφίρροπης μάχης στον β’ γύρο οι τουρκικής καταγωγής πολίτες της Γερμανίας ενδέχεται να κρίνουν την έκβαση της αναμέτρησης.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες το ΑΚΡ του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εργάστηκε συστηματικά για την οργάνωση των ομογενών και η τουρκική ηγεσία αποδίδει διαχρονικά ιδιαίτερη σημασία στην τουρκική μειονότητα της Γερμανίας.
Σε συναισθηματικό επίπεδο, ο σημερινός πρόεδρος κατάφερε να δώσει στους απόδημους μια άνευ προηγουμένου αυτοπεποίθηση και περηφάνεια για τη χώρα τους. Η Τουρκία αναπτυσσόταν οικονομικά και οι υποδομές της έμοιαζαν πλέον με αυτές της χώρας στην οποία βρίσκονται ως μετανάστες. Η εξωτερική πολιτική της, τα προβλήματα στα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κράτους δικαίου δεν αφορούν προφανώς εξίσου την καθημερινότητα των κατοίκων της Γερμανίας.
Επιπλέον, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατάφερε τα προηγούμενα χρόνια να δώσει στη διασπορά την αίσθηση της «μητέρας-πατρίδας», μια ταυτότητα που θεωρούσε ότι της έλειπε, αν κρίνει κανείς από τα συχνά παράπονα ότι η Γερμανία αντιμετωπίζει τους Τούρκους ως πολίτες β’ κατηγορίας.
«Η πολιτική τάξη της Γερμανίας δεν έδωσε ποτέ στους Τούρκους την αίσθηση ότι ανήκουν στη γερμανική κοινωνία», δήλωσε στην Deutsche Welle η κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μπάμπεργκ Ζαμπίνα Μάιερ. Πράγματι, στη Γερμανία ζουν Τούρκοι οι οποίοι, αν και ήρθαν στη χώρα πριν από δεκαετίες, δεν έχουν ακόμη δικαίωμα ψήφου στον τόπο κατοικίας τους, αλλά έχουν στην Τουρκία – και αυτό τους είναι πολύτιμο.
Ιδιαιτέρως σημαντική για τους μετανάστες είναι όμως και η νομοθεσία που τους επιτρέπει πλέον να εξαγοράσουν τη στρατιωτική τους θητεία.
Το ενδιαφέρον βέβαια είναι ότι η τουρκική μειονότητα όταν ψηφίζει στις γερμανικές εκλογές επιλέγει κυρίως το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) και τους Πράσινους, κόμματα τα οποία παραδοσιακά είχαν μεγαλύτερη διείσδυση στην εργατική τάξη.
Από την άλλη πλευρά, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου δεν διαθέτει αντίστοιχη υποδομή στο εξωτερικό, ενώ τώρα βρίσκεται επικεφαλής ενός συνασπισμού μικρότερων κομμάτων χωρίς ιδεολογική συνοχή. Είναι επομένως ακόμη πιο δύσκολο να απευθυνθεί στους ομογενείς με ενιαίο λόγο. Ιδίως από τη στιγμή που το διακύβευμα στις εκλογές έφθασε να είναι το «ναι ή όχι στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν», η εκλογική συμπεριφορά των τουρκικής καταγωγής κατοίκων της Γερμανίας ήταν μάλλον η αναμενόμενη.
