Δεν αποδεχθήκαμε, δεν πρόκειται να υποκύψουμε και δεν πρέπει να υποκύψουμε σε λύση δύο κρατών. Και από εμάς εξαρτάται αν θα δώσουμε την ευκαιρία σε κάποιους να στηρίξουν κάτι ανάλογο, είπε ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης στο λόγο του στο εθνικό μνημόσυνο του ήρωα Μιχαλάκη Παρίδη στην Αναφωτία της Λάρνακας. Όπως τόνισε, η αποδοχή μιας ανάλογης λύσης σημαίνει ταυτόχρονα και το άνοιγμα του «κουτιού της Πανδώρας», διότι κατά αυτό τον τρόπο πολλά ευρωπαϊκά και όχι μόνο, κράτη θα αντιμετωπίσουν ανάλογες προκλήσεις και προβλήματα.
Ύψιστη προτεραιότητα καθ’ όλη την πολιτική του πορεία και στόχος ζωής, πρόσθεσε, είναι η επίλυση του κυπριακού προβλήματος μέσα από την ειρηνική οδό και ο τερματισμός της απαράδεκτης κρατούσας κατάστασης.
«Αυτή η επιθυμία για την εξεύρεση μιας ειρηνικής λύσης πάντοτε είχε ως βάση τις αρχές και αξίες του διεθνούς δικαίου, της ΕΕ, τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών που εξέφραζαν τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατών να επικρατήσει δικαιοσύνη στην Κύπρο, να αποσυρθούν τα κατοχικά στρατεύματα, να τερματιστεί το αναχρονιστικό σύστημα εγγυήσεων. Στόχος ήταν να διαφυλαχθούν και να προστατευτούν οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας, χωρίς όμως να παραγνωρίζουμε τους κινδύνους για τους Ελληνοκύπριους μέσα από τις προβαλλόμενες από τους Τούρκους, αξιώσεις.
«Οι αγωνιστές της ελευθερίας δεν παραδίδονται. Νικούν ή πεθαίνουν»
Αναφερόμενος στον ήρωα Μιχαλάκη Παρίδη, ο οποίος έπεσε μαχόμενος έναντι των Άγγλων Αποικιοκρατών, κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955-’59, ο Κύπριος πρόεδρος είπε πως «αμέσως μετά την έναρξη του αγώνα, ως τομεάρχης Λάρνακας και επικεφαλής της ομάδας «ΑΡΗΣ», πραγματοποίησε μαζί με μέλη από την ομάδα «ΚΡΟΝΟΣ», βομβιστική επίθεση εναντίον της αίθουσας συνεδριάσεων του Δικαστηρίου Λάρνακας. Ο ήρωας Παρίδης ήταν ο άνθρωπος που υμνούσε μέσα από τα ποιήματά του την ελευθερία, που εμφυσούσε την αγωνιστική του πνοή στους υπόλοιπους, που αναπτέρωνε το ηθικό τους».
Ο Νίκος Αναστασιάδης ανέφερε ακόμα ότι ο Μιχαλάκης Παρίδης ανέλαβε ως τομεάρχης τον επιχειρησιακό συντονισμό και την οργάνωση των ενεργειών που θα ακολουθούσαν στην περιοχή οι αγωνιστές. Στη Βάβλα, όπου εγκατέστησε το αρχηγείο του, ανέλαβε με απόλυτη επιτυχία την ανασύνταξη των ομάδων του εκτός πόλης τομέα της Λάρνακας και εκεί (στη Βάβλα) έμελλε να επισφραγίσει την ηρωική, αγωνιστική πορεία της ζωής του.
Πρόσθεσε ότι «αρνούμενος να εγκαταλείψει το χωριό μετά την επισήμανσή του από τους Άγγλους στο σπίτι του τότε δασκάλου του χωριού Χριστάκη Καραγιώργη, όπου κρυβόταν, ο Παρίδης αναμετρήθηκε μαζί τους τιμώντας τον όρκο που έδωσε στην Οργάνωση, τους συναγωνιστές και την πατρίδα του. Στη μάχη που ακολούθησε, το πρωινό της 27ης Αυγούστου του 1958, εναντίον των Άγγλων στρατιωτών και των Τούρκων επικουρικών, αψηφώντας τον θάνατο διατράνωσε ότι «Οι αγωνιστές της ελευθερίας δεν παραδίδονται. Νικούν ή πεθαίνουν».
Λόγια, συνέχισε τα οποία έδωσαν ακόμη μεγαλύτερη διάσταση στο ήθος, το ψυχικό σθένος και την προσωπικότητα του φλογερού πατριώτη και ιδεολόγου αγωνιστή. Ο Μιχαλάκης Παρίδης μνημονεύεται πλάι στο άλλα ηρωικά τέκνα της Αναφωτίας, τον Ζαφείρη Μιχαήλ που πολέμησε και σκοτώθηκε στο Ελ Αλαμέιν το 1940, τον Τάσο Κωνσταντίνου που έπεσε ηρωικά εναντίον των Τούρκων στασιαστών στη μάχη του Αγίου Σωζόμενου το Φεβρουάριο του 1964, και τον Χριστόδουλο Φωτίου Μαούζη από τη Βοκολίδα που εκτελέστηκε από τους Τούρκους εισβολείς στη Βώνη τον Αύγουστο του 1974 κατέληξε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.
«Εξαντλήσαμε κάθε περιθώριο υποχωρητικότητας. Δεν μπορούσε όμως να αποδεχθούμε να συνεχίσει η Κύπρος να είναι κάτω από τις εγγυήσεις της Τουρκίας, να είναι κάτω από την επιρροή της Τουρκίας, να είναι εν τη ουσία ελεγχόμενη, αλλά και η επιδιωκόμενη λύση να μας οδηγεί σε μια νέα Βοσνία Ερζεγοβίνη ή ένα νέο Λίβανο, δηλαδή μια θνησιγενή λύση η οποία θα οδηγούσε στη διάλυση του κράτους, στη διχοτόμηση της πατρίδας μας, όπως ήταν και παραμένει στόχος της Τουρκίας από το 1950.
Αυτό που χρωστάμε στους ήρωες δεν είναι αυτό που οι ξένοι υπαγορεύουν ή η διπλωματία των δύο μέτρων και δύο σταθμών.
»Αυτό που επιδιώκουμε είναι να έχουμε μια λύση που να είναι διαρκής, να είναι πριν και πάνω από όλα λειτουργική, να προστατεύει όλους ανεξαίρετα τους πολίτες. Πριν και πάνω από όλα, ας μην ξεχνά κανείς ότι η Κύπρος είναι κράτος μέλος της ΕΕ, για όλα ελεγχόμενη, πολύ περισσότερο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συνεπώς οι αιτιολογίες της Τουρκίας ότι τάχα θέλει να διατηρήσει τις εγγυήσεις για προστασία των Τουρκοκυπρίων καταρρίπτονται και μόνο από το γεγονός ότι η ΕΕ είναι παρούσα.
Ένα άλλο στοιχείο που δεν μπορεί να παραγνωριστεί είναι η αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα, είναι οι προσπάθειες της Τουρκίας μέσα από τις προτάσεις που κατέθεσε εν τη ουσία να ελέγχει το σύνολο της κρατικής υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εν ονόματι της πολιτικής ισότητας διεκδικούσαν να έχουν πάντοτε θετική ψήφο για οποιαδήποτε απόφαση θα λάμβανε το κεντρικό κράτος».
