Επήγαν δύο νοματοί, ο Γιωρίκας και ο Σωτήρ’τς, να κλέφ’νε τη νύχταν πρόβατα ασ’ έναν μαντρίν. Είνας θα έκλεφτεν κι είνας θα ερίαζεν να μην πιάν’ν’ ατ’ς. Νύχταν εν’, είπεν ο Γιωρίκας, μαύρα πρόγατα μοναχόν έπαρ’, τ’ άσπρα φαίντανε και θα ελέπ’νε μας. Καλά, είπε ο Σωτήρ’τς κι εσέβεν σο μαντρί και τερεί να χωρίζ’. Εγύρτσεν απ’ αδά, εγύρτσεν απ’ εκεί σο μαντρίν απ’ έσ’, ευρήκ’ έναν μαύρον πρόγατον ξαπλωμένο. Σκών’ παίρει ατο σ’ ωμία τ’, εβγαίν’ οξουκά και ντο τερεί ο Γιωρίκας! Έσκωσεν τον σκύλον!
[νοματοί = άτομα | ερίαζεν = θα φύλαγε τσίλιες | πιάνατς = τους πιάσουν | έπαρ’ = πάρε | ελέπ’νε = μας δούνε | εσέβεν = μπήκε | τερεί = κοιτάζει | Σ’κών’ = σηκώνει | παίρε = το παίρνει | βγαίν’ οξουκά και ντο τερεί = βγαίνει έξω και τι να δει | έσ’κωσεν = σήκωσε]
Παρουσίαση: Τάσος Κοντογιαννίδης
