Θυμάμαι ακόμα τη μέρα που ξυπνήσαμε με την είδηση ότι το πέτρινο γεφύρι της Πλάκας στα δυτικά Τζουμέρκα δεν είναι πια στη θέση του. Λες και ο Άραχθος ήθελε να επιβεβαιώσει το όνομά του εκείνον τον Φεβρουάριο του 2015 και έβαλε όλη του τη δύναμη για να δώσει τα πρωτεία στο γεφύρι της Κόνιτσας ως το μεγαλύτερο μονότοξο των Βαλκανίων (τα δύο γεφύρια είχαν μια άτυπη «κόντρα»).
Το όνομα του Άραχθου προέρχεται από το αρχαίο ρήμα αράσσω, που σημαίνει χτυπάω με δύναμη, συντρίβω.
Το γεφύρι της Πλάκας ήταν ένας πραγματικός… έρωτας, καθώς δεν μπορούσες να μην θαυμάσεις τον τρόπο που οι μάστορες της εποχής γεφύρωσαν τις δύο όχθες του ποταμού προκειμένου να υπάρχει πέρασμα για τα πεδινά και τροφοδοσία των ορεινών. Το 1881 εδώ ήταν το σύνορο Ελλάδας-Τουρκίας (γι’ αυτό φτιάχτηκε και τελωνειακός σταθμός ακριβώς δίπλα), ενώ το 1944 σε ένα κτήριο που σήμερα θεωρείται διατηρητέο μνημείο υπεγράφη η συμφωνία ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ παρουσία του Άρη Βελουχιώτη και του Ναπολέοντα Ζέρβα.
Το γεφύρι της Πλάκας «κέρδιζε» για λίγα εκατοστά το γεφύρι στην Κόνιτσα· ήταν το μεγαλύτερο μονότοξο στα Βαλκάνια
Περνώντας τη σιδερένια γέφυρα για να μπεις στα… ενδότερα των Τζουμέρκων, στα αριστερά νιώθεις ότι κάτι λείπει, σαν κάποιος να έχει αφαιρέσει ένα μικρό κομμάτι από τη γοητεία του ποταμού. Το νιώθεις ακόμα περισσότερο όταν κατεβαίνεις με βάρκα τον Άραχθο και δεν έχεις ένα ορόσημο να σε υποδεχτεί, να σου πει ότι η διαδρομή σου φτάνει στο τέλος της. Αυτό το ορόσημο ψάχνουν μέχρι και σήμερα πολλοί ξένοι τουρίστες.
Μπορεί να φανεί παράξενο σε πολλούς, αλλά υπάρχουν –μεταξύ άλλων– Γερμανοί, Γάλλοι και Αυστριακοί που σνομπάρουν τις ελληνικές θάλασσες και έρχονται μέχρι την Ήπειρο για τα ποτάμια της.
Τα ανακάλυψαν τα τελευταία χρόνια, και μόλις η άνοιξη κάνει την εμφάνισή της, το καράβι στην Ηγουμενίτσα ξεφορτώνει βανάκια με εξοπλισμό. Λάτρεις του καγιάκ οι περισσότεροι, συγκρίνουν την ποιότητα των ελληνικών ποταμών –από άποψη δυσκολίας και πρόκλησης– με τα ποτάμια στις χώρες που διαθέτουν και… Άλπεις! Καλαρρύτικος και Άραχθος γεμίζουν χρώμα από τους καγιάκερς που φεύγουν ενθουσιασμένοι και ανανεώνουν το ραντεβού.
Και αν διψάσεις κατά τη διάρκεια του ράφτινγκ; Κανένα πρόβλημα…
Για να δείτε όμως τι βλέπουν οι ξένοι, δεν είναι ανάγκη να είστε έμπειροι με τα ποτάμια. Ο Άραχθος έχει αρκετό νερό και το καλοκαίρι, που κάνει την εμπειρία ξεχωριστή. Η πιο δημοφιλής διαδρομή στο (κατά την ταπεινή μου άποψη) πιο όμορφο ποτάμι της Ελλάδας ξεκινά από τη γέφυρα της Πολιτσάς, είναι 9 χλμ και 2ου και 3ου βαθμού δυσκολίας όλο το χρόνο. Το καλοκαίρι ίσως το πιο… βασανιστικό κομμάτι είναι η διαδρομή με το βανάκι!
Και όμως, η ολόσωμη φόρμα από νεοπρέν και τα καλτσάκια μπορεί να κάνουν τον ιδρώτα να κυλάει ποτάμι, αλλά αργότερα στο ποτάμι είναι ό,τι πρέπει.
Προτού μπεις στη βάρκα οι οδηγοί δίνουν συμβουλές όχι μόνο για τα παραγγέλματα που θα πρέπει να ακολουθήσει το «πλήρωμα» αλλά και το τι πρέπει να κάνει κανείς σε περίπτωση που κάποιος βρεθεί μέσα στο νερό. Μπορεί να ακούγονται όπως οι οδηγίες των αεροσυνοδών στα αεροπλάνα (εκείνη την ώρα γελάς και με παθήματα άλλων που αφηγούνται οι οδηγοί), αλλά το ποτάμι είναι… ζωντανό και θέλει προσοχή ακόμα και το καλοκαίρι αν δεν θες να είσαι μια ακόμα ιστορία που θα διηγούνται. Για παράδειγμα, ποτέ δεν προσπαθείς να κολυμπήσεις κόντρα στη ροή, ξαπλώνεις στο νερό (φοράς σωσίβιο και κράνος, άλλωστε) με τα πόδια μπροστά ώστε να όλα τα φερτά υλικά να χτυπήσουν τα πόδια και όχι το κεφάλι.
Προσοχή στα παραγγέλματα του οδηγού!
Το φαράγγι του Άραχθου με τις σπηλιές και τους καταρράκτες του είναι μια εμπειρία που δεν χωράει σε λόγια, και μια εικόνα που είναι προνόμιο μόνο όσων κάνουν κουπί: Κανένας δρόμος δεν φτάνει στις όχθες, από πάνω δεν μπορείς να το δεις, μόνο από το νερό. Είναι ένα προνόμιο εικόνων που συνοδεύεται από «βουτιές» της βάρκας στα πιο απαιτητικά σημεία, από ήρεμο κουπί που σε βοηθά να ακούσεις τις ιστορίες για τις νεράιδες και τα ξωτικά, από στιγμές γέλιου όταν δεν μπορούν όλοι να συντονιστούν μεταξύ τους. Win-win, που λέμε και στα ελληνικά.
Οι οδηγοί του ράφτινγκ κάθε φορά επιφυλάσσουν και μια στάση-έκπληξη: Το υπόγειο ποτάμι της Κλίφκης δημιουργεί καταρράκτες και θέλει ψυχή για να κολυμπήσεις στα νερά του, τα οποία είναι τόσο παγωμένα που νιώθεις να σου κόβεται η ανάσα παρά τη στολή που φοράς. Άλλο σημείο-έκπληξη είναι εκείνο του Θεού, όπου οι σχηματισμοί των βράχων είναι σαν ένα θεϊκό πρόσωπο να σε κοιτάζει από ψηλά (εκεί θα ξεδιψάσετε κιόλας από το νερό που τρέχει από το βράχο).
Ο Άραχθος προσφέρεται και για βουτιές
Οι πιο τολμηροί μπορούν να δοκιμάσουν μια βουτιά στα πιο βαθιά σημεία, αλλά η διαδρομή έχει τόση ένταση ώστε να μην μείνουν παραπονεμένοι όσοι μείνουν μέσα στη βάρκα. Άλλωστε, δεν μιλάμε για βαρκάδα αλλά για κουπί.
Όλοι (μικροί και μεγάλοι) πρέπει να συνεισφέρουν.
Αν πάλι είστε από εκείνους που έχουν βαρεθεί το ράφτινγκ την ημέρα, η Via Natura που δραστηριοποιείται στον Άραχθο διοργανώνει και καταβάσεις με πανσέληνο. Φέτος, για πρώτη φορά από το 1998, η νυχτερινή κατάβαση του Αυγούστου δεν θα είναι μία αλλά τέσσερις, στις 5-6-7 και 8 Αυγούστου. Περισσότερες πληροφορίες στο vianatura.gr και στο Facebook στη σελίδα Via Natura Outdoor Activities.
- Ευχαριστούμε τη Via Natura για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού.
