Προσκύνημα στον τάφο του Αγίου Παϊσίου – Ρεπορτάζ

Με ευλάβεια και θρησκευτική ταπείνωση οι πιστοί περιμένουν στην ουρά, στον στρωμένο με χαλίκια διάδρομο που οδηγεί στον τάφο του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη. Ένας-ένας γονατίζει στο κόκκινο χαλάκι δίπλα στον απέριττο τάφο και ασπάζεται τον ξύλινο σταυρό του και τη μαρμάρινη πλάκα στην οποία αναγράφονται στίχοι του ίδιου του αγίου.

Μικρά παιδιά, νέοι, ηλικιωμένοι, άρρωστοι, άτομα με έντονα κινητικά προβλήματα βιώνουν με διαφορετικό τρόπο τα λίγα δευτερόλεπτα που αφήνονται στην «αγκαλιά» του αγίου. Όλοι τους, ωστόσο, απομακρύνονται από τον τάφο με την ίδια αγαλλίαση και την ψυχή τους λιγότερο βαριά…

Κατακλύζεται από κόσμο κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο το ιερό ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, το γυναικείο μοναστήρι που επέλεγε να αναπαυθεί και να συνομιλήσει με πιστούς ο Άγιος Παΐσιος όταν έβγαινε από το Άγιον Όρος.

Άτομα κάθε ηλικίας από όλη την Ελλάδα, αλλά και ορθόδοξοι από το εξωτερικό, πηγαίνουν για να προσκυνήσουν στο μοναστήρι, που κατασκευάστηκε το 1967 με ενέργειες του Αγίου Παϊσίου και στο οποίο με καρτερικότητα και νηφαλιότητα υπέμεινε την επάρατη νόσο τους τελευταίους οκτώ μήνες της επίγειας ζωής του και κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994, σε ηλικία 70 ετών.

Η αγιοποίησή του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έγινε στις 13 Ιανουαρίου 2015.

Ο Άγιος Παΐσιος

«Ήταν ένα τάμα που έκανα πριν από περίπου δέκα χρόνια, να έρθω και να προσκυνήσω στον τάφο του Αγίου Παϊσίου. Είμαι διπλά χαρούμενη, διότι το πραγματοποίησα έχοντας μαζί μου την πεντάχρονη κόρη μου», είπε στο pontos-news.gr, κρατώντας λίγο χώμα από τον τάφο του Αγίου Παϊσίου, η Θωμαΐς Κωστίδου από την Αλεξανδρούπολη.

«Βρίσκομαι στην Ελλάδα για θρησκευτικό τουρισμό τις ημέρες του Πάσχα, και στο πρόγραμμα συμπεριέλαβα και το προσκύνημα στον τάφο του Αγίου Παϊσίου ο οποίος είναι γνωστός και στη χώρα μου», ανέφερε από την πλευρά της η 32χρονη Σβετλάνα Αντζέλκοβιτς από το Νις της Σερβίας, φορώντας μαντίλι στο κεφάλι της και μια μακριά φούστα. Αυτές τις φούστες δίνουν οι καλόγριες σε όσες γυναίκες εισέρχονται στο χώρο του ησυχαστηρίου με παντελόνι.

Ο ίδιος ο Άγιος Παΐσιος ζήτησε να ενταφιαστεί στο συγκεκριμένο ησυχαστήριο, εκφράζοντας την επιθυμία του με ιδιόχειρη διαθήκη μία βδομάδα πριν από την κοίμησή του: «Επιθυμία μου είναι να ταφώ στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, όπου κατοικεί και ο Άγιός μου, και επιθυμώ να γίνει απόλυτα σεβαστή από όλους», έγραψε ο άγιος.

Μάλιστα, έδωσε και οδηγίες για το πώς θα γίνει ο τάφος του και σχεδίασε τη μαρμάρινη πλάκα με τους στίχους του, η οποία τοποθετήθηκε πάνω στο χώμα.

«Εδώ τελειώνει η ζωή, εδώ και η πνοή μου, εδώ το σώμα θα θαφτή, θα χαίρη κι η ψυχή μου. Ο Άγιός μου κατοικεί, αυτό είναι τιμή μου. Πιστεύω Αυτός θα λυπηθή την άθλια ψυχή μου. Θα εύχεται στον Λυτρωτή νάχω την Παναγιά μαζί μου. Μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης». Αυτό είναι το κείμενο του αγίου που αναγράφεται στη μαρμάρινη πλάκα.

Μεγάλη αγάπη στον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη είχε ο Άγιος Παΐσιος – Καππαδόκης ήταν και ο ίδιος· γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Ο Άγιος Αρσένιος ήταν ιερέας εκεί και βάπτισε τον Άγιο Παΐσιο, δίνοντάς του το όνομα Αρσένιος. Εζνεπίδης ήταν το επώνυμό του. Ο Άγιος Παΐσιος έφερε τα λείψανα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου στο ιερό ησυχαστήριο της Σουρωτής.

Δύο ναοί
Ένας χαμογελαστός ήλιος κάλυπτε το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Κάποιες αχτίδες του «τρύπωναν» από τα παράθυρα και έδιναν φως στον μικρό ναό του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου –τον έναν από τους δύο ναούς του ησυχαστηρίου–, ο οποίος ήταν κατάμεστος από κόσμο, αφού τελούνταν Ακολουθία από τις γερόντισσες.

Μόλις τελείωσε η Ακολουθία, κάποιοι πιστοί περπάτησαν μέχρι τον τάφο του Αγίου Παϊσίου, άλλοι προτίμησαν να προσκυνήσουν στον δεύτερο ναό του μοναστηριού –του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου– και άλλοι επέλεξαν να απολαύσουν λίγες στιγμές από την όμορφη μέρα καθισμένοι στα πεζούλια του μοναστηριού.

Όλοι τους, πριν φύγουν από το ησυχαστήριο κεράστηκαν λουκούμια από τις γερόντισσες και ήπιαν νερό από την πηγή του μοναστηριού. Ενός τόπου που αποτελεί ο ίδιος «πηγή ζωής» για τις ψυχές των πιστών, με τις ευλογίες του Θεού και των δύο αγίων που «κατοικούν» σ’ αυτόν!

Ρωμανός Κοντογιαννίδης