Ωφέλιμοι σε παιδιά νηπιακής ηλικίας αποδεικνύονται οι παραδοσιακοί χοροί, όπως το ποντιακό ομάλ‘, το μικρασιατικό γαϊτανάκι, το ηπειρώτικο κοφτό, η γερακίνα και ο τσακώνικος από την Πελοπόννησο. Όχι μόνο επειδή αποτελούν εκπληκτική άσκηση, αλλά γιατί συμβάλλουν αισθητά στην ψυχοκινητική ανάπτυξή τους.
Χρόνια τώρα εφαρμόζονται σε πολλές χώρες του Δυτικού κόσμου εξειδικευμένα προγράμματα που αποσκοπούν στην ψυχοκινητική ανάπτυξη βρεφών και νηπίων μέσω του χορού και της μουσικής. Ποτέ όμως στο παρελθόν δεν είχε τολμήσει κανείς να χρησιμοποιήσει τους παραδοσιακούς χορούς για να δει εάν τα παιδιά αυτών των ηλικιών μπορούν να ωφεληθούν από αυτούς.
Το βήμα έκαναν η Κλειώ Σέμογλου, μέλος του Ειδικού Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (ΕΕΔΙΠ) Φυσικής Αγωγής στην Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, και η νηπιαγωγός Άννα Φανή.
Στο πλαίσιο μελέτης για την «επίδραση ενός διαθεματικού προγράμματος εκμάθησης παραδοσιακών χορών στην ψυχοκινητική ανάπτυξη των νηπίων», οι δύο επιστήμονες έβαλαν στόχο να διδάξουν παραδοσιακούς χορούς σε παιδιά νηπιακής ηλικίας σε διάστημα 12 εβδομάδων.
Το παρεμβατικό πρόγραμμα, που περιελάμβανε τρεις οργανωμένες δραστηριότητες ανά εβδομάδα (30 έως 60 λεπτών), εφαρμόστηκε σε δύο τμήματα νηπιαγωγείου στην ανατολική Θεσσαλονίκη. Το ένα τμήμα αποτέλεσε την πειραματική ομάδα και το άλλο την ομάδα ελέγχου. Κανένα από τα παιδιά δεν είχε προηγούμενη εμπειρία σχετική με τον παραδοσιακό χορό.
Τσακώνικος Πελοποννήσου
Η ερευνήτρια νηπιαγωγός Άννα Φανή, η οποία ανέλαβε το πρακτικό κομμάτι της παρέμβασης μέσα στο νηπιαγωγείο, κατέγραψε στο ημερολόγιό της θετική στάση των νηπίων απέναντι στις μουσικοκινητικές δραστηριότητες και τον παραδοσιακό χορό, τη συνεργασία και την επικοινωνία. «Ενθουσιάζονταν κάθε φορά που μάθαιναν ένα καινούριο παραδοσιακό τραγούδι», είπε.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης και της παρέμβασης, μέσω της επαφής τους με τους παραδοσιακούς χορούς τα νήπια βελτίωσαν τις κινητικές τους επιδόσεις, συνεργάστηκαν, γνώρισαν στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού, δραματοποίησαν μύθους, ιστορίες, παραδοσιακά παραμύθια, θρύλους και τραγούδια, ανέπτυξαν τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων, χρησιμοποίησαν τη φαντασία τους.
