Ο Σταύρος Νιάρχος, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη, υπήρξε ανίπαλος και αντίζηλος του Ωνάση.
Εφοπλιστής, βιομήχανος και συλλέκτης έργων τέχνης, με πολυτάραχη προσωπική ζωή, αφού έκανε πέντε γάμους κι ο πέμπτος ήταν με την αδελφή της πρώην γυναίκας του και πρώην σύζυγο του Ωνάση.
Γεννήθηκε το 1909 στην Αθήνα, ενώ η καταγωγή του ήταν από τη Λακωνία. Ήταν γιος του Σπύρου Νιάρχου και της Ευγενίας Κουμαντάρου. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση αλευρόμυλων. Την περίοδο εκείνη αγόρασε μέσω της οικογενειακής εταιρείας 6 φορτηγά πλοία.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου πήρε μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Νορμανδία, γι’ αυτό και τιμήθηκε με τον «Μεγαλοσταυρό του Τάγματος του Φοίνικος», με τον «Ταξιάρχη του Τάγματος του Γεωργίου του Α΄» και με τον «Ταξιάρχη του Τάγματος των Αγίων Γεωργίου και Κωνσταντίνου».
Στη συνέχεια ασχολήθηκε επιτυχώς με τη ναυτιλία, κυρίως με τις μεταφορές πετρελαίου, αποκτώντας τεράστια περιουσία. Το 1958 ίδρυσε τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τα οποία το 1985 περιήλθαν στο ελληνικό δημόσιο. Επίσης το 1955 έκανε τη βασική επένδυση για τη δημιουργία των Διυλιστηρίων Ασπροπύργου, τα οποία κρατικοποιήθηκαν το 1976.
Μεγάλος αντίπαλος και αντίζηλος του Ωνάση, ο Σταύρος Νιάρχος είχε αναπτύξει πολύ στενές σχέσεις με τον σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα Αλ Αλμερ, τον οποίο και προσέλαβε αργότερα στις επιχειρήσεις του.
Η φιλοξενία επώνυμων αμερικανών πολιτών στο γιοτ του αποδείχθηκε χρήσιμη συνήθεια. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια ώσπου ο Ωνάσης τον μιμηθεί φιλοξενώντας την πρώτη κυρία των ΗΠΑ Τζάκι Κένεντι το καλοκαίρι του 1963 στο δικό του γιοτ.
Μέσω του Αλμερ και της βασίλισσας Φρειδερίκης, ο Νιάρχος απέκτησε απευθείας πρόσβαση στον πανίσχυρο αρχηγό της αμερικανικής μυστικής υπηρεσίας Αλεν Ντάλες.
Ο Ντάλες βρήκε μία καλή ευκαιρία να υπονομεύσει τον αντίπαλο του Νιάρχου το 1954 όταν ο Ωνάσης έθεσε σε κίνδυνο τα σημαντικά αμερικανικά συμφέροντα στη Σαουδική Αραβία εξασφαλίζοντας το δικαίωμα της αποκλειστικής μεταφοράς του πετρελαίου της χώρας.
Προσωπική ζωή
Η προσωπική ζωή του Σταύρου Νιάρχου υπήρξε αρκετά περιπετειώδης. Αρχικά παντρεύτηκε την Ελένη Σπορίδη, κόρη ναυάρχου, ενώ το 1939 πραγματοποίησε δεύτερο γάμο με την Μελπομένη Κάππαρη, κόρη καραβοκύρη της Σύρου. Το 1947 νυμφεύθηκε την Ευγενία Λιβανού, κόρη του εφοπλιστή Σταύρου Λιβανού και μαζί της απέκτησε τέσσερα παιδιά. Το 1965 παντρεύεται με πολιτικό γάμο την Αμερικανίδα Σαρλότ Φορντ, δισέγγονη του ιδρυτή της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας, με την οποία απέκτησε μία κόρη.
Το 1970 η τέως σύζυγός του Ευγενία Λιβανού βρέθηκε νεκρή στο ιδιόκτητο νησί του στην Σπετσοπούλα. Παρ’ ότι βρέθηκαν ίχνη ξυλοδαρμού, οι αρχές αποφάνθηκαν ότι ο θάνατός της προκλήθηκε απο υπερβολική κατανάλωση βαρβιτουρικών. Ένα χρόνο αργότερα έκανε και πέμπτο γάμο, καθώς παντρεύτηκε την αδελφή της Ευγενίας Λιβανού, Τίνα Λιβανού (πρώην σύζυγο του Αριστοτέλη Ωνάση), η οποία πέθανε το 1974.
Η συλλογή έργων τέχνης του, ήταν μια από τις σπουδαιότερες διεθνώς. Ανάμεσα στα έργα της συλλογής του ξεχωρίζει μια πολύ ακριβή αυτοπροσωπογραφία του Πάμπλο Πικάσο (Yo, Picasso), του 1901, που ανήκει στην μπλε περιόδο του καλλιτέχνη. Άλλοι σημαντικοί πίνακες είναι κάποιοι του Βίνσεντ βαν Γκογκ, καθώς και ο πίνακας του Πωλ Γκωγκέν, Cavaliers sur la plage, του 1902. Την συλλογή συμπλήρωσε αργότερα ο γιος του Φίλιππος, με έργα όπως το Red Marilyn και το Green Car Crash (Green Burning Car I) του Άντι Γουόρχολ.
Πέθανε στις 16 Απριλίου του 1996 και με τη διαθήκη του άφησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος».
