Έγινε σύμβολο του έθνους, ταύτισε το όνομά της με το αλβανικό έπος και χαρακτηρίστηκε «τραγουδίστρια της νίκης». Η Σοφία Βέμπο (Μπέμπου) γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1910 στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης, όπου ο πατέρας της Αθανάσιος Μπέμπος, καταγόμενος από την Τσαριτσάνη Λάρισας, είχε εγκατασταθεί εκεί δουλεύοντας ως καπνεργάτης.
Το 1912 η οικογένειά της μετεγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Στην Πόλη γεννήθηκε ο αδελφός της Γεώργιος ή Τζώρτζης, η αδελφή της Αλίκη και ο μικρότερος αδελφός της Ανδρέας. Το 1914 με την υπογραφή της ελληνοτουρκικής συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών, που συνομολόγησε η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου, η οικογένειά της αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη και επέστρεψε στην Τσαριτσάνη.
Η Βέμπο ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία τυχαία το 1930, τραγουδώντας σ’ ένα ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης για να συνεισφέρει οικονομικά στο σπίτι της. Τρία χρόνια αργότερα κατέβηκε στην Αθήνα, όπου προσελήφθη από τον θεατρικό επιχειρηματία Φώτη Σαμαρτζή στο «Κεντρικόν», προκειμένου να συμμετάσχει στην επιθεώρηση Παπαγάλος. Την ίδια περίοδο υπέγραψε και το πρώτο της συμβόλαιο στη δισκογραφική εταιρεία Columbia, ερμηνεύοντας ερωτικά τραγούδια της εποχής και –λόγω της ιδιαίτερης μπάσας φωνής της– η καταξίωση δεν άργησε να έρθει.
Η έκρηξη στην καριέρα της ωστόσο έρχεται με την κήρυξη του ελληνοιταλικού πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940. Τότε όλες οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια και η φωνή της γίνεται η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο.
Την ίδια εποχή, σε μια συμβολική πράξη, προσφέρει στο Βασιλικό Ναυτικό 2.000 χρυσές λίρες.
Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα φυγαδεύεται μεταμφιεσμένη σε καλόγρια στη Μέση Ανατολή, όπου συνεχίζει να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα. Η Σοφία Βέμπο πέθανε στις 11 Μαρτίου του 1978. Την επομένη, στην κηδεία της στο Α΄ Νεκροταφείο –τελευταία Κυριακή της Αποκριάς– σημειώθηκε λαϊκό προσκύνημα από χιλιάδες ανθρώπους που απέδειξαν ότι δεν ξεχνούν αυτούς που μίλησαν στην καρδιά τους.
