«Μια φορά κι έναν καιρό, ένα μυρμήγκι είχε πέσει στο ποτάμι.» Κάπως έτσι αρχίζει ο μύθος του Αισώπου «Το μυρμήγκι και το περιστέρι», που χάρη στην αστείρευτη σοφία του αρχαίου παραμυθά μάς έμαθε ότι ακόμη και οι πιο αδύναμοι μπορούν να μας προσφέρουν βοήθεια όταν χρειάζεται, άρα δεν πρέπει να υποτιμούμε κανέναν.
Αυτός ο μύθος αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον αγαπημένο Πόντιο κομίστα Γεώργιο Μ. Κωνσταντινίδη αυτήν τη φορά, κι έτσι «Η μερμήκα και το περιστέρ’» μιλούν σε άπταιστη ποντιακή διάλεκτο, με τη συνοδεία (φυσικά) ποντιακής μουσικής.
Ο καλός μαθητής του Αισώπου απέδωσε το μύθο, τον εικονογράφησε και τον αφηγείται με τον όμορφο τρόπο του:
















