«Πλούσιοι και φτωχοί, νέοι και γέροι, άνθρωποι όλων των τάξεων και των επαγγελμάτων, ένα πολύβοο πλήθος εορταστών, ξεκίνησε με όλα τα […] συγκοινωνιακά μέσα για να τιμήσει τη μνήμη της “Πλατυτέρας των Ουρανών” Παντάνασσας».
Θα μπορούσε να είναι ρεπορτάζ γραμμένο την επομένη του Δεκαπενταύγουστου του 2025. Ή του 2019 ή του 1980 – ή οποιασδήποτε χρονιάς από το 1953 κι έπειτα.
Θα μπορούσε, γιατί η Παναγία Σουμελά στην Ημαθία είναι ένας διαχρονικός πόλος έλξης Ποντίων και μη, ένας από τους σημαντικότερους προορισμούς για τους προσκυνητές που νιώθουν ότι εκεί είναι ο θρόνος Της.
Θα μπορούσε, αν δεν ήταν υπογεγραμμένο με τα αρχικά ΜΜ (όπως Μιχαήλ Μεταλλείδης), και αν δεν ήταν δημοσιευμένο στο 3ο φύλλο της εφημερίδας Το Βήμα της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης (Αύγ. 1960).
«Το λιβάνι της εκκλησιάς έσμιξε με τα μύρα του θυμαριού και του έλατου, και η μελωδία των ιερών ψαλμωδιών συντρόφεψε τα γλυκόλαλα κελαϊδήματα των πτερωτών κατοίκων του μαγευτικού αυτού τοπίου, σαν ένας αίνος, σαν ένας ύμνος στην Παναγία Παρθένο, την οδηγό και προστάτιδα του Γένους μας», γράφει γλαφυρά μεταξύ άλλων ο ΜΜ:
