«Πόντιος κι έναν ομμάτ’!» Κάπως έτσι μου είχε συστηθεί –γνωρίζοντας ότι εργάζομαι στο pontosnews.gr–, ο Γιώργος Λαζαρίδης, ένας από τους παλαιότερους και διακεκριμένους καρατέκα της χώρας μας, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 63 ετών. Τον γνώρισα, το 2022, στο Αμύνταιο της Φλώρινας όπου βρισκόμουν με τα παιδιά μου για προπονήσεις στο τζούντο.
Φανατικός καρατέκα ο ίδιος, στο τραπέζι που καθίσαμε με τον αναπληρωτή καθηγητή της προπονητικής του τζούντο στο ΑΠΘ Γιώργο Ζαγγελίδη, μιλούσε για Shotokan καράτε, τα παιδιά του και τις περίπλοκες ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτό που θυμάμαι από εκείνο το βράδυ είναι ότι γελάσαμε πολύ. Στην πραγματικότητα γέλασαν πολύ με όλες τις ιστορίες που θυμήθηκαν από τον χώρο του αθλητισμού και του πρωταθλητισμού αλλά και γιατί ήμουν η μόνη με μη ποντιακή καταγωγή στο τραπέζι… «Ουδείς τέλειος» είχε σχολιάσει ο Γιώργος Λαζαρίδης.
Καρατέκα που υπηρέτησε με αφοσίωση την τέχνη του, την οποία πραγματικά γνώριζε σε βάθος, ο Λαζαρίδης ήξερε πρόσωπα και πράγματα του χώρου του, τόσο από την καλή όσο και από την κακή πλευρά. Ήξερε για ποιο πράγμα μιλούσε και είχε επιχειρήματα. «Έξυπνος άνθρωπος», σκέφτηκα όταν έφυγα εκείνο το βράδυ από την Πτολεμαΐδα όπου τελικά κατέληξε η παρέα μας.
«Ο Γιώργος Λαζαρίδης υπήρξε για πολλά χρόνια αθλητής υψηλού επιπέδου και μέλος της εθνικής μας ομάδας, ένας από τους πρώτους που έφερε στην Ελλάδα Ευρωπαϊκή διάκριση σε αγώνες της ΕKF, προπονητής ενός από τους πρώτους συλλόγους-μέλη της ΕΛΟΚ στην Πτολεμαΐδα, ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη διαιτησία τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο με πολυάριθμες συμμετοχές σε βαλκανικές κι ευρωπαϊκές διοργανώσεις», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καράτε για το θάνατό του. Είναι βέβαιο πως η απώλειά του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στην οικογένεια του καράτε και στον χώρο της διαιτησίας, υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση.
Όμως σε εκείνους που θα λείψει πραγματικά είναι τα παιδιά του, οι αδερφές του, η ευρύτερη οικογένειά του, οι μαθητές και οι φίλοι του οι οποίοι τον αγάπησαν για αυτό που ήταν.
Λαφρύν να εν’ το χώμαν Γιωρίκα…
Πόπη Παπαγεωργίου
