«Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία…», ημέρα σιωπής, όπως τονίζει και ο χερουβικός ύμνος της ημέρας. Ημέρα αφιερωμένη στην ταφή και την κάθοδο του Χριστού στον Άδη. Η τελευταία ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και της Μεγάλης Σαρακοστής.
Ο Χριστός, το πανάγιο σώμα Του, είναι στον τάφο, όχι για να παραδοθεί στην αφάνεια και στη φθορά του θανάτου, αλλά για να συντρίψει (με τη ψυχή Του που δεν πεθαίνει) τη δύναμη του Άδη και του θανάτου και να λυτρώσει όσους κρατούνταν εκεί. Αναμένουμε με πίστη και ελπίδα την Ανάσταση.
Οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Κύριο σε θάνατο, Εκείνος όμως με την Ανάστασή Του καταδίκασε τους ανθρώπους σε αθανασία.
Με την αμαρτία ο άνθρωπος έγινε θνητός και πεπερασμένος, με την Ανάσταση του Θεανθρώπου γίνεται αθάνατος και αιώνιος.
Είναι το μόνο Σάββατο του χρόνου κατά το οποίο νηστεύεται και το λάδι, γι’ αυτό και ονομάζεται και Αλάδωτο Σάββατο.
Το πρωί γίνεται ο Εσπερινός της εορτής του Πάσχα με τη Θεία Λειτουργία –η πρώτη Ανάσταση, όπως λέγεται–, κατά την οποία ψάλλεται το «Ανάστα ο Θεός, κρίνων την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι». Ο ιερέας σκορπίζει δαφνόφυλλα –σύμβολα νίκης– στο ναό. Είναι πλέον έντονη η αναμονή της Ανάστασης. Ετοιμάζουμε τις λαμπάδες μας για το βράδυ, όταν τα μεσάνυχτα θα ψαλεί το «Χριστός Ανέστη», και ακολούθως θα τελεστούν ο όρθρος και η αναστάσιμη Θεία Λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος περικλείει το υψηλό και βαθύ νόημα της νεκραναστάσεως όλης της οικουμένης χάρη στη Σταύρωση και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού με τον ιερό του ύμνο «Χθες συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι· συνεσταυρούμην σοι χθες· αυτός με συνδόξασον, Σωτήρ, εν τη βασιλεία σου».
(«Χθες, δηλαδή το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, έμπαινα κι εγώ στον τάφο μαζί Σου, Χριστέ μου. Σήμερα όμως, κατά τη λαμπρή ημέρα της Αναστάσεώς Σου, ανασταίνομαι κι εγώ μαζί Σου. Εσύ, Σωτήρα μου, δόξασέ με μαζί Σου και στην αιώνια ουράνια Βασιλεία Σου»).
