Μια διαφορετική ιστορική αναδρομή και περιγραφή του ποντιακού εθίμου των Μωμόγερων έφτιαξε με το ταλαντούχο πενάκι του ο κομίστας Γιώργος Κωνσταντινίδης.
Το εικονογράφημά του είναι, όπως πάντα, στην ποντιακή διάλεκτο και περιγράφει χαριτωμένα αλλά και αναλυτικά την ιστορία και τους συμβολισμούς των Μωμόγερων, καθώς και τα στάδια στα οποία εξελίσσεται το έθιμο, διανθισμένα από δίστιχα.
Καθώς όμως σήμερα είναι παραμονή Θεοφανίων, ο Γ. Κωνσταντινίδης δεν παραλείπει να μας θυμίσει και το μνημοκέρε (ή μνημοκέρι), το έθιμο που τηρείται ακόμα όπου υπάρχουν Πόντιοι.
Στο τραγούδι ακούγεται ο Γιώργος Σοφιανίδης.
Μνημοκέρι, το ποντιακό έθιμο της παραμονής των Φώτων
Γράφει ο Γ. Κωνσταντινίδης: «Των Φώτων οι νεκροί των Ποντίων ζητούν ένα πιάτο κόλλυβα, και μέσα σ’ αυτά βάζουμε αναμμένο ένα κερί για τον καθένα. Και επειδή οι Πόντιοι είναι ευαίσθητος λαός, βάζουν ακόμα ένα κερί γι’ αυτούς που δεν έχουν κανέναν να τους μνημονεύσει.
»Τα Φώτα π’ αγιάζ’νε τα νερά άψ’τεν τα μνημοκέρια
και μ’ ανασπάλλετε ατούς π’ είναι ‘ς σον άλλον κόσμον.
Ατείν’ τερούν’ απ’ εκειαπάν’ και τραγωδούν και λένε:
“Τα Φώτα θέλω το κερί μ’ και τη ψυχών κοκκία,
και τη Μεγάλ’ Παρασ̆κευήν έναν μαντίλιν δάκρα.
Κι ασσού ευτάτε όλα ατά, πιέτεν έναν ρακόπον
και βάλ’τεν τοι Μωμόγερους τον κόσμον να χαλάν’νε”».
