Μακρόν: «Ο Αλέν Ντελόν ήταν ένα μνημείο της Γαλλίας» έγραψε ο Γάλλος πρόεδρος για το θάνατο του σπουδαίου ηθοποιού – Τα τελευταία χρόνια ενός σταρ

Ο Εμανουέλ Μακρόν με ανάρτησή του απέτισε φόρο τιμής στο «μνημείο της Γαλλίας» Αλέν Ντελόν, που πέθανε σε ηλικία 88 ετών, χαιρετίζοντας τους «μυθικούς ρόλους» ενός ηθοποιού που «έκανε τον κόσμο να ονειρεύεται».

«“Κύριος Κλάιν” ή “Ρόκο”, ο “Γατόπαρδος” ή ο “Δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο”, ο Αλέν Ντελόν ενσάρκωσε μυθικούς ρόλους και έκανε τον κόσμο να ονειρεύεται. Δίνοντας το αξέχαστο πρόσωπό του για να αναστατώσει τις ζωές μας», έγραψε στο x.com o Γάλλος πρόεδρος.

«Μελαγχολικός, δημοφιλής, κρυφός, ήταν περισσότερο από ένας σταρ: ένα μνημείο της Γαλλίας», πρόσθεσε.

Monsieur Klein ou Rocco, le Guépard ou le Samouraï, Alain Delon a incarné des rôles légendaires, et fait rêver le monde. Prêtant son visage inoubliable pour bouleverser nos vies.

Mélancolique, populaire, secret, il était plus qu’une star : un monument français. pic.twitter.com/1JTqPfVo5n

— Emmanuel Macron (@EmmanuelMacron) August 18, 2024

Τα τελευταία χρόνια ενός μεγάλου σταρ

Το θάνατο του Αλέν Ντελόν ανακοίνωσαν σήμερα τα παιδιά του και όπως διευκρίνισε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο γιος του, Αντονί, «Ο ηθοποιός του Γυμνοί στον ήλιο, της Πισίνας και του Δολοφόνου με το αγγελικό πρόσωπο απεβίωσε γύρω στις 03:00».

Ο ηθοποιός, με σπάνιες εμφανίσεις στον κινηματογράφο μετά το τέλος της δεκαετίας του ’90, είχε επιστρέψει στα πρωτοσέλιδα το καλοκαίρι του 2023, όταν τα τρία παιδιά του είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη εναντίον της γυναίκας που τον φρόντιζε και η οποία εμφανιζόταν μερικές φορές ως σύντροφός του, κατηγορώντας την ότι εκμεταλλεύεται την αδυναμία του.

Ακολούθησε μια μάχη μεταξύ τους σχετικά με την υγεία του ηθοποιού, που είχε εξασθενήσει το 2019 έπειτα από ένα εγκεφαλικό.

Μερικές ημέρες νωρίτερα, τον Μάιο του ίδιου χρόνου, είχε επιστρέψει στο κόκκινο χαλί των Καννών για να του απονεμηθεί ένας τιμητικός Χρυσός Φοίνικας. «Είναι κατά κάποιον τρόπο μια μεταθανάτια τιμή που μου γίνεται στη διάρκεια της ζωής μου», είχε δηλώσει ο ηθοποιός.

«Θα φύγω, αλλά δεν θα φύγω πριν σας ευχαριστήσω», είχε προσθέσει ο Αλέν Ντελόν, ο οποίος έζησε τα τελευταία χρόνια του στην ιδιοκτησία του στο Ντουσί (Λουαρέ), που περιτριγυρίζεται από ψηλούς τοίχους και στην οποία είχε πει από παλιά πως θέλει να ταφεί, όχι μακριά από τα σκυλιά του.

«Ο Αλέν βρίσκεται σε μια βαθιά, επιλεγμένη μοναξιά, σε έναν άλλο κόσμο, στο παρελθόν μαζί με πλάσματα που αγάπησε πολύ […]. Η δυστυχία του ήταν πάντα παρούσα», έλεγε στο Γαλλικό Πρακτορείο το 2015, πριν από τα 80α γενέθλια του σταρ, η πρώην σύντροφός του Μιρέιγ Νταρκ.

«Ο καλύτερος και ο χειρότερος, ταυτόχρονα απρόσιτος και τόσο προσιτός, ψυχρός και καυτός», συνόψιζε η Μπριζίτ Μπαρντό για τα 80 χρόνια του ηθοποιού.

Ο Ντελόν, ένας ιδιοφυής ενστικτώδης ηθοποιός, απείχε πολύ από τους εγκεφαλικούς ηθοποιούς. Περηφανευόταν πως δεν δούλεψε ποτέ την τεχνική του και βασιζόταν στο χάρισμά του, ένα μοναδικό μίγμα φλογερής ομορφιάς και απότομης ψυχρότητας.

«Δεν είναι ένας φυσιολογικός ηθοποιός ο Αλέν Ντελόν. Είναι ένα αντικείμενο του πόθου. Δεν είναι καν σέξι, ούτε αρρενωπός, ούτε θηλυκός: είναι μια διαβολική ομορφιά», υπογράμμιζε ο ηθοποιός Βενσάν Λεντόν στο ντοκιμαντέρ Revolvers το 2012. «Εγώ μπορώ να κοιτάζω φωτογραφίες του Αλέν Ντελόν για ώρες», είχε προσθέσει. «Είναι ό,τι πιο ωραίο για να βλέπεις στον κόσμο, ο Αλέν Ντελόν. Όλα είναι τέλεια. Είναι πιο ωραίο να κοιτάζεις αυτόν απ’ ό,τι μια ωραία γυναίκα».

Το υλικό αυτό ήταν χρυσάφι για τους σκηνοθέτες και αριθμός ταινιών του είναι μνημεία της Εβδόμης Τέχνης. Μεταξύ αυτών οι ταινίες Γυμνοί στον ήλιο του Ρενέ Κλεμάν (1960), που του έδωσε διεθνή αίγλη, Ο Ρόκο και τα αδέλφια του (1960) και Ο Γατόπαρδος (1963) του Ιταλού Λουκίνο Βισκόντι, ή Η πισίνα του Ζακ Ντερέ (1969).

Σ’ αυτή την τελευταία ταινία, ο Ντελόν πρωταγωνιστεί δίπλα σε εκείνη με την οποία αποτελούσε πριν από μερικά χρόνια το πιο διάσημο ζευγάρι, την Ρόμι Σνάιντερ.

Ο σημαντικότερος σκηνοθέτης στην καριέρα του ήταν ο Ζαν-Πιερ Μελβίλ, ο οποίος τον σκηνοθέτησε σε δύο αριστουργήματα, τις ταινίες Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο (1967) και Ο κόκκινος κύκλος (1970), πριν από την ταινία Ο μπάτσος το 1972.

Μολονότι όμως όλοι θαυμάζουν τον ηθοποιό Ντελόν, ως άνθρωπος συχνά επικρινόταν και θεωρούνταν αντιπαθητικός. Μερικοί τον κατηγόρησαν για τις τοποθετήσεις του υπέρ του φίλου του, του ηγέτη της Ακροδεξιάς Ζαν-Μαρί Λεπέν, υπέρ της θανατικής ποινής ή εναντίον της ομοφυλοφιλίας, την οποία είχε χαρακτηρίσει «αντίθετη στη φύση».

Της επιστροφής του στις Κάννες το Μάιο 2019 είχε εξάλλου προηγηθεί μια πολεμική, καθώς φεμινίστριες είχαν αμφισβητήσει την τιμή που επρόκειτο να του γίνει.

Δηλωμένος δεξιός, νοσταλγός των χρόνων του Ντε Γκωλ, επικρινόταν επίσης για τον εγωισμό του και για τη συνήθειά του να μιλάει για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο.