Μετά την Καταστροφή ένα μεγάλο μέρος από την ελληνική μουσική παράδοση της Ιωνίας (με επίκεντρο τη Σμύρνη) μεταφέρθηκε στην Αθήνα και τον Πειραιά, αποτυπώνοντας το τραύμα της απώλειας αλλά και την ανάγκη των προσφύγων να ξαναστήσουν τη ζωή τους.
Το σμυρναίικο ύφος επιβλήθηκε στη δισκογραφία (που τότε ξεκινούσε την εγχώρια παραγωγή) και τα «σμυρναίικα» διαδόθηκαν στα καφενεία και στα κέντρα (τις «μπίρες»), επηρεάζοντας άμεσα την τοπική μουσική ζωή και όλους τους μεταγενέστερους εκπροσώπους του ρεμπέτικου.
Στη διάλεξη του Λάμπρου Λιάβα «Ταυτότητα και μνήμη στις μουσικές των προσφύγων», την Πέμπτη 4 Απριλίου στις 20:00 στο Κέντρο Ελληνικής Μουσικής «Φοίβος Ανωγειανάκης», θα επιχειρηθεί, κυρίως μέσα από προφορικές μαρτυρίες, μια αναφορά στη συμβολή των προσφύγων στη διαμόρφωση της αστικής λαϊκής μουσικής στην κυρίως περιοχή της Ελλάδας κατά την περίοδο 1925-1935.
