Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης – μακαριστός μητροπολίτης Παύλος: Δύο φλογεροί Πόντιοι

Εκεί όπου ασκήθηκε σωματικά και πνευματικά, με διαρκή προσευχή και μακριά από κάθε υλική απόλαυση, στο μοναστήρι που ίδρυσε στη Σίψα (τους σημερινούς Ταξιάρχες) Δράμας, βρίσκεται το κενοτάφιο του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη, ή αλλιώς του Αγίου Γεωργίου της Δράμας. Η γυναικεία Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος αποτελεί ένα σημείο αναφοράς στη βόρεια Ελλάδα· πιστοί που τον συνάντησαν έχουν διηγηθεί θαύματα αλλά και μια δυνατότητα να διακρίνει καθαρά τις αδυναμίες και τα πάθη, και με άνωθεν γνώση και σοφία –αλλά και βιωματική εμπειρία– να κάνει ορθή «διάγνωση» των πνευματικών ασθενειών.

Η μνήμη του αγίου τιμάται στις 4 Νοεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του το 1959. Η αγιοκατάταξή του έγινε το 2008 μετά από ενέργειες του μακαριστού μητροπολίτη Δράμας Παύλου, ο οποίος τάφηκε στην ίδια μονή.

Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης γεννήθηκε το 1901 στο Χαντίκ της Τσάλκας, στη Γεωργία. Η οικογένειά του είχε βρει εκεί καταφύγιο διωγμένη από την Αργυρούπολη του Πόντου. Μοναχός έγινε το 1917 στη Γεωργία, όπου και φυλακίστηκε και κακοποιήθηκε βάναυσα κατά τη ρωσική επανάσταση. Στην Ελλάδα ήρθε το 1929, αρχικά στην Κατερίνη και μετά στο Κιλκίς, προτού καταλήξει στη Σίψα.

Αν και αγαπημένος άγιος των Ποντίων –περιλαμβάνεται και στο ρουμανικό εορτολόγιο–, ελάχιστοι ίσως γνωρίζουν ότι και η αδελφή του είναι ενταγμένη στο ορθόδοξο αγιολόγιο. Η Οσία Άννα η Παρθένος κοιμήθηκε το 1910 σε ηλικία 14 ετών.

Το κελί και τα άμφια του Γεωργίου της Δράμας (που έγινε ευρύτατα γνωστός και αναδείχθηκε σε μεγάλο γέροντα, διδάσκαλο και πνευματικό πατέρα) διατηρούνται σε άριστη κατάσταση από τις μοναχές, ενώ στο καθολικό φυλάσσονται σε λάρνακα τα λείψανά του. Τα λείψανα της αδελφής του βρίσκονται στην ίδια μονή, σε ένα ασημένιο κιβώτιο μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.

«Τον διάλεξε και τον έφερε στη Δράμα τον Παύλο ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης. Ήταν ηγούμενος ο μητροπολίτης Παύλος στην Παναγία Σουμελά, δεν είναι τυχαίο αυτό», είχε πει στο pontosnews.gr η ηγουμένη της Mονής Αναλήψεως του Σωτήρος, Πορφυρία.

Η ίδια σημείωσε ότι ο μητροπολίτης Παύλος ήταν ο «διαλεκτός» για να κάνει την ανακομιδή των λειψάνων, αφού άλλους που προσπάθησαν –ακόμα και πνευματικοπαίδια του– ο άγιος δεν τους άφησε.

«Τρία χρόνια μετά την κοίμηση του αγίου ήρθαν πνευματικοπαίδια του, τα οποία αγαπούσε πολύ, προκειμένου να κάνουν την ανακομιδή των οστών του. Όμως δεν τους άφησε. Βγήκε μια σιέλ φλόγα από τον τάφο του και τα πνευματικοπαίδια σταμάτησαν την προσπάθεια για την ανακομιδή. Ο μητροπολίτης Παύλος ήταν πολύ σίγουρος ότι ο άγιος θα μας αφήσει να τον βγάλουμε, και έτσι ακριβώς έγινε. Πριν κοιμηθεί έλεγε: “Θα με βγάλει κάποιος από την Ανατολή”. Αυτός ήταν ο μητροπολίτης Δράμας Παύλος, που κατάγεται από τον Πόντο», είχε εξηγήσει η ηγουμένη.

Το 1930, με τη βοήθεια χωρικών από την περιοχή, ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης δίπλα στο κελί του έχτισε τον μικρό ναό Αναλήψεως του Σωτήρος.

«Όταν λειτουργούσε, δεν πατούσε στη γη. Συλλειτουργούσε με αγίους και οι πιστοί άκουγαν τη συνομιλία. Μια φορά ένας νέος 16 ετών ρώτησε τον ψάλτη ποιοι είναι μέσα στο ιερό και συνομιλούν με τον Άγιο Γεώργιο. Ο ψάλτης του απάντησε ότι σε κάθε χερουβικό ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος του λύνει τις απορίες», είχε αναφέρει η ηγουμένη Πορφυρία.

Κατά την ίδια, όταν πιστοί ζητούσαν τη βοήθεια του αγίου τους έστελνε όπου υπάρχει αγίασμα, προκειμένου να μην φανεί ότι ο ίδιος τους θεραπεύει.

«Ένα παιδάκι από τη Νικήσιανη Καβάλας ήταν πολύ άρρωστο και οι γονείς του, αφού γύρισαν πολλούς γιατρούς, το έφεραν και στον άγιο. Τους είπε: “Έχετε το γιατρό στο σπίτι σας και έρχεστε εδώ;”. Στη γειτονιά τους υπήρχε ένα εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου, το οποίο ήταν παραμελημένο. Ο άγιος τους είπε να πάρουν σκόνη από το εκκλησάκι και να τρίψουν με αυτήν τα μάτια του παιδιού. Το έκαναν και ο μικρός έγινε καλά. Ο Άγιος Γεώργιος ήταν πολύ ταπεινός», ήταν η περιγραφή της ηγουμένης.

Για περισσότερα από 10 χρόνια από την κοίμηση του αγίου η περιοχή όπου μόναζε παρέμεινε παραμελημένη και μετατράπηκε σε λόγγο με βάτα. Τη δεκαετία του 1970 μια γυναίκα από την περιοχή ήθελε να μονάσει και γύριζε μαζί με άλλες πολλά μέρη της χώρας για να βρει τη γαλήνη της. «Στον ύπνο της έβλεπε τον άγιο, ο οποίος της έλεγε: “Ελάτε σε μένα”. Έτσι σκέφθηκε να τελέσουν μια αγρυπνία εδώ. Κατά τη διάρκειά της βγήκε φως από τον τάφο του αγίου και έπεσε πάνω της. Τι άλλο να δει; Έτσι ξεκίνησε να χτίζει το μοναστήρι, ονομάστηκε Ακυλίνα και έγινε η πρώτη ηγουμένη σε αυτό», είχε πει η ηγουμένη Πορφυρία.

Σε ό,τι αφορά την αγιοκατάταξή του, είχε τονίσει: «Αν δεν ήταν ο μητροπολίτης Παύλος, δεν θα γινόταν τίποτα. Τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη τον γνώριζε όλη η περιοχή, αλλά δεν ήταν γνωστός στην Αθήνα. Αγιοποιήθηκε χάρη στις ενέργειες και το ζήλο του μητροπολίτη Παύλου».