Είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πλέον εμβληματικά φαγητά της ποντιακής κουζίνας –μαζί με το χαβίτς, τα ωτία, κτλ.–, σίγουρα όμως είναι κι αυτό που έχει ταλαιπωρηθεί περισσότερο από όλα στη… γραπτή εκδοχή του!
Μια απλή αναζήτηση στο Google δείχνει ότι οι απόψεις διίστανται, καθώς οι εκδοχές «τανομένον» και «τανωμένον» κονταροχτυπιούνται σε αριθμό αναφορών. Μα γιατί;
Θα γράφαμε ποτέ ξαπλομένος, γαζομένος, φαγομένος; (Μόνο τα δικά μας μάτια πονάνε βλέποντας αυτές τις λέξεις γραμμένες έτσι;)
Ο σορβάς (ή η σορβά, κατά τον Άνθιμο Παπαδόπουλο στο Ιστορικόν λεξικόν της ποντικής διαλέκτου) τανώνεται –δηλαδή προστίθεται σ’ αυτόν τάνιν–, από το ρήμα τανώνω, συνεπώς δεν μπορεί παρά να είναι τανωμένος.
Και μια και φτάσαμε στο (ή τη) σορβά, ας δούμε και μια παροιμία που παρατίθεται στο Λεξικόν:
’Σ σην σορβάν π’ εκάεν, εφύσεσεν και ’ς σο ξύγαλαν
Όπως θα λέγαμε στη νεοελληνική: Όποιος καεί στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι.
Καλή όρεξη!
