Γιάννης Μουρουζίδης: Δίδαξε ποντιακούς χορούς σε περίπου 10.000 άτομα και για πάνω από 25 χρόνια ήταν πρόεδρος στο Σύλλογο Ποντίων Ευόσμου «Παναγία Κρεμαστή»

Η διασκέδαση μέσω των ποντιακών παραδοσιακών χορών ήταν σχεδόν καθημερινή αγαπημένη συνήθεια των κατοίκων του ποντιοχωρίου Άγιος Δημήτριος Κοζάνης, όπου γεννήθηκε το 1955 ο Γιάννης Μουρουζίδης. Σε εκδηλώσεις, σε γάμους, σε πανηγύρια αλλά και ως αυθόρμητη ενέργεια «έκφρασης», από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ακόμα, ο μικρός Γιάννης έβλεπε μέλη της οικογένειάς του, συγγενείς του αλλά και συγχωριανούς του να πιάνονται χέρι-χέρι, να αφήνονται στο ηχητικό «χάδι» της κεμεντζέ και να ξεφαντώνουν με κότσαρι, λετσίνα, τίκ’ και άλλους ποντιακούς χορούς.

Πριν ακόμα καλά-καλά βγάλει το Δημοτικό, είχε ήδη πάρει την απόφασή του: Θα μάθει ποντιακούς χορούς και θα «εκφράζεται» μέσω αυτών σε πολύ μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του. Έτσι, στα 13 του ήταν ήδη μέλος ομάδας που παρουσίαζε ποντιακούς χορούς σε γάμους, πανηγύρια και άλλες εκδηλώσεις.

Στα 55 χρόνια που ακολούθησαν, κατάφερε να γίνει ένας πολύ γνωστός και πετυχημένος χοροδιδάσκαλος. Δίδαξε ποντιακούς χορούς σε εννέα συλλόγους των νομών Θεσσαλονίκης, Κιλκίς και Σερρών και συνεχίζει ακόμα να διδάσκει στο Σύλλογο Λευκοτοπιτών Θεσσαλονίκης «Εύξεινος Πόντος».

Από τα «χέρια» του και τη διδαχή του πέρασαν περίπου 10.000 παιδιά και ενήλικες, ενώ με πολλούς από τους μαθητές του άφησε το στίγμα της ποντιακής χορευτικής παράδοσης σε πολλές χώρες κυρίως της Ευρώπης.

«Όσο αντέχω, θα διδάσκω και θα χορεύω. Θα τα παρατήσω, μόνο, αν ποτέ αρχίσω να κουτσαίνω. Αν και έχω φτάσει τα 68 μου έτη, όταν αρχίζω να χορεύω, αισθάνομαι ότι είμαι… 18άρης. Οι ποντιακοί χοροί είναι όλη μου η ζωή. Αν δε χόρευα, ίσως να μην είχα την καλή υγεία που έχω σήμερα. Βέβαια, σε όλη μου την πορεία ως χοροδιδάσκαλος, είχα πολύ καλούς συνεργάτες», αναφέρει στο pontosnews.gr ο Γιάννης Μουρουζίδης.

Πώς έγινε χοροδιδάσκαλος

Από την περιοχή της Ματσούκας κατάγονται και οι δύο γονείς του Γιάννη Μουρουζίδη. Μια συγκλονιστική ιστορία βίωσε η οικογένεια του πατέρα του, αφού κατά τον ξεριζωμό από την αλησμόνητη πατρίδα έχασαν τη ζωή τους τρία αδέλφια του. Στα 16 του χρόνια μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη για δουλειά και όπως λέει, το πρώτο του μέλημα ήταν να συνεχίζει να χορεύει. Έτσι, αμέσως απευθύνθηκε στον Ποντιακό Σύλλογο «Ξιμήτ».

«Πήγα και βρήκα το χοροδιδάσκαλο Κώστα Παπακυριαζή. Τον γνώριζα, γιατί ο σύλλογος ερχόταν στο χωριό μου και χόρευε. Τον είχα ρωτήσει, αν μπορώ να πάω να τον βρω και το έκανα. Τότε η δουλειά μου ήταν ράφτης», λέει ο Γιάννης Μουρουζίδης. Σε αυτό το Σύλλογο έμεινε μέχρι τα 25 του χρόνια, όταν ανέλαβε ως χοροδιδάσκαλος στο Σύλλογο Ποντίων Ευόσμου «Παναγία Κρεμαστή».

«Με τα τμήματα του συλλόγου του Ευόσμου χορέψαμε σε φεστιβάλ σε ολόκληρη την Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία. Οι άλλοι σύλλογοι έβλεπαν ότι ήμουν καλός χοροδιδάσκαλος και άρχισαν να έρχονται προτάσεις για συνεργασία», λέει ο Γιάννης Μουρουζίδης.

Στα 27 του χρόνια ανέλαβε ως χοροδιδάσκαλος και στο Σύλλογο Ποντίων Ελευθερίου-Κορδελιού και πολύ σύντομα και στο Σύλλογο Ποντίων Διαβατών «Αλέξανδρος Υψηλάντης». Για ένα μεγάλο διάστημα δίδασκε χορό και στους τρεις συλλόγους ταυτόχρονα. Στα επόμενα χρόνια δίδαξε ποντιακούς χορούς στο Σύλλογο Λευκοτοπιτών Θεσσαλονίκης «Εύξεινος Πόντος» καθώς και στους ποντιακούς συλλόγους Λευκώνα, Αναγέννησης, Στρυμονοχωρίου και Αξιούπολης.

«Είμαι χοροδιδάσκαλος εδώ και 45 χρόνια και κάθε χρόνο δίδασκα σε περίπου 200 άτομα. Αυτό σημαίνει ότι έχω διδάξει ποντιακούς χορούς σε περίπου 10.000 παιδιά και ενήλικες. Ο χοροδιδάσκαλος πρέπει να έχει τον τρόπο να μεταδίδει στους μαθητές του αυτά που γνωρίζει. Αυτό γίνεται κυρίως, όταν έχει αγάπη για τους μαθητές του και όταν και ο ίδιος εισπράττει αγάπη από αυτούς. Αναλάμβανα παιδιά από πέντε ετών, στο ξεκίνημα τους και τα έφερνα σε σημείο που να μπορούν να βγουν με άνεση στη σκηνή», τονίζει ο χοροδιδάσκαλος.

Θαυμασμός από ξένους

Με τις ομάδες του ο Γιάννης Μουρουζίδης έχει παρουσιάσει ποντιακούς χορούς σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχία. Στο Νις της Σερβίας, όπου χόρεψε με μέλη του Συλλόγου «Παναγία Κρεμαστή», τους χειροκροτούσαν περίπου 20.000 άτομα, ενώ σε εκδήλωση στη Βόννη της Γερμανίας, με χορευτές από τους συλλόγους του Ευόσμου, του Κορδελιού και των Διαβατών, προκάλεσαν ντελίριο ενθουσιασμού.

«Έβλεπαν οι Γερμανοί να παρουσιάζουμε το πιτσάκ’, το χορό των μαχαιριών και ενθουσιάζονταν. Κάποιοι ήρθαν και με ρωτούσαν, τι είδους χορός είναι αυτός. Τους απαντούσα ότι είναι πανάρχαιος χορός, τον οποίο χόρευαν οι πολεμιστές στον Πόντο.

Μεταξύ των μαθητών του στον Εύοσμο ήταν και ο καθηγητής σήμερα της Έδρας Ποντιακών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κυριάκος Χατζηκυριακίδης.

«Μία φορά χόρευα μαζί του πιτσάκ’. Όταν τελείωσε ο χορός και ενώ αυτός ήταν ξαπλωμένος, πέταξα το μαχαίρι ψηλά και αυτό έπεσε δίπλα στο πρόσωπό του. Η μητέρα του Κυριάκου βρισκόταν μαζί με τους θεατές και όταν είδε τη σκηνή, τρόμαξε και έβγαλε μία κραυγή», σημειώνει ο Γιάννης Μουρουζίδης.

Ο Λάζος Τερζάς και ο Χρύσανθος

Σε μία εκδήλωση, στις Συκιές, στην οποία ο Γιάννης Μουρουζίδης χόρευε με τους μαθητές του από τους Συλλόγους του Ευόσμου, του Κορδελιού και των Διαβατών, ήταν παρουσιαστής ο Λάζος Τερζάς. Ο τελευταίος ενθουσιάστηκε και ζήτησε να συνομιλήσει με τον χοροδιδάσκαλο. Μόλις βρέθηκαν, του έδωσε συγχαρητήρια, λέγοντάς του ότι δεν περίμενε να παρουσιάσουν τόσο όμορφα θέαμα χορευτές από τρεις διαφορετικούς συλλόγους.

Ο Γιάννης Μουρουζίδης είχε προσωπικές σχέσεις και με τον πατριάρχη του ποντιακού τραγουδιού Χρύσανθο, με τον οποίο γνωρίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. «Έβλεπε ότι η ψυχή μου το έλεγε και με συμπαθούσε. Συχνά μου έλεγε “όσο κοντός είσαι, τόσο ψυχή έχεις”. Πήγαινα στα κέντρα που τραγουδούσε και σε εκδηλώσεις. Είχαμε καλές σχέσεις και κάποιες φορές ερχόταν στο τραπέζι μου. Κάποια στιγμή ο Χρύσανθος έβγαλε ένα τραγούδι για μένα. Το σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή, αλλά, δυστυχώς, τότε δεν είχαμε τα μέσα, για να το ηχογραφήσουμε», λέει με παράπονο ο χοροδιδάσκαλος.

Ένα οκτάστιχο έγραψε για τον Γιάννη Μουρουζίδη και ο γνωστός Πόντιος στιχουργός Βασίλης Μωυσιάδης.

Ωστόσο, οι στίχοι του δε μελοποιήθηκαν ποτέ. «Ο Βασίλης Μωυσιάδης μ’ αγαπούσε πολύ. Μια φορά του είπα οι “στιχουργοί έχετε γράψει διάφορα τραγούδια για τους λυράρηδες, αλλά τίποτα για τους χοροδιδάσκαλους”. Εκείνη τη στιγμή έγραψε ένα οκτάστιχο για μένα», σημειώνει με κρυφό καμάρι ο Γιάννης Μουρουζίδης.

Η πολύχρονη ενασχόληση με τα διοικητικά στην «Παναγία Κρεμαστή»

Για περισσότερα από 25 χρόνια, σε διάφορες περιόδους, διετέλεσε πρόεδρος στο Σύλλογο Ποντίων Ευόσμου «Παναγία Κρεμαστή» ο Γιάννης Μουρουζίδης. Στα 28 του χρόνια μπήκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου και 33 ετών ανέλαβε για πρώτη φορά πρόεδρος.

Μιλώντας στο pontosnews.gr για το έργο του στο σύλλογο, θεωρεί ως κορυφαία δράση επί θητείας του τη διοργάνωση του Πανελλήνιου Συνεδρίου Ποντιακών Συλλόγων για την Εθνική Αυτογνωσία. Το διοργάνωσε το 2000 μόνος του ο Σύλλογος και συμμετείχαν σε αυτό προσωπικότητες από τον ποντιακό χώρο και πολιτικοί.

Επίσης, επί των ημερών του ως πρόεδρος, τη δεκαετία του ‘90, η «Παναγία Κρεμαστή» απέκτησε ιδιόκτητο κτήριο. Σε αυτό, μεταξύ άλλων, διοργανώθηκαν κατά καιρούς εκδηλώσεις για την ειρήνη, εκθέσεις, ενώ γινόταν και εκμάθηση νεοελληνικής γλώσσας σε παλιννοστούντες.

Το 2006 ο Γιάννης Μουρουζίδης εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος Ευόσμου. Φέτος, διεκδικεί για ακόμα μία φορά την ψήφο των συμπολιτών του, με την παράταξη «Δήμος Πρωταγωνιστής».

Ρωμανός Κοντογιαννίδης