«Έφυγε» ο «Βασιλιάς» Πελέ. Δεν υπάρχει άνθρωπος που έχει ασχοληθεί έστω κι ελάχιστα με το ποδόσφαιρο που να μην γνωρίζει τον Βραζιλιάνο μάγο της μπάλας. Στα 82 του πέθανε, αφού πάλεψε για περισσότερο από ένα χρόνο με τον καρκίνο, αλλά είχε κερδίσει εδώ και δεκαετίες μια θέση στην αιωνιότητα.
Ο Πελέ έζησε μία ζωή σαν να ήταν χίλιες. Ξεκινώντας την βασιλεία του, αρχίζοντας να συστήνεται, αλλά και να κατακτά τον κόσμο, από τα γήπεδα της Σουηδίας, όταν σε ηλικία 17 ετών και 9 μηνών κατέκτησε το πρώτο –από τα τρία συνολικά που πήρε– Μουντιάλ.
Ο Πελέ «έφυγε» έχοντας… πέσει και σηκωθεί όρθιος σε μάχες δυσκολότερες από εκείνες που κέρδισε μέσα στα γήπεδα γράφοντας ιστορία, μάχες ζωής, κουνώντας δυνατά το χέρι του στον άερα, όπως συνήθιζε να κάνει. ‘Ολες τις προηγούμενες φορές, αλλά όχι αυτή.
Πριν δημιουργηθεί ο θρύλος Πελέ, υπήρχε ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο (Edson Arantes do Nascimento). Ο θρύλος, το «μαύρο μαργαριτάρι» (Perola negra) του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1940, στην πόλη Τρες Κορασόες (στα ελληνικά σημαίνει τρεις καρδιές) της πολιτείας Μίνας Ζεράις της Βραζιλίας. Ήταν το πρώτο παιδί από τα τρία της οικογένειας και βαφτίστηκε Έντισον προς τιμή του εφευρέτη Τόμας Έντισον – στη συνέχεια αφαιρέθηκε το «ι» από το όνομα.
Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε προβλήματα υγείας. Έδινε μάχες, ενώ μπήκε (ξανά) στο νοσοκομείο στις 29 Νοεμβρίου με λοίμωξη του αναπνευστικού, αλλά και για να επανεξετάσουν οι γιατροί την αγωγή του για την αντιμετώπιση του καρκίνου παχέος εντέρου, και έχοντας ολοκληρώσει στα τέλη Απριλίου τον τελευταίο γύρο θεραπείας. Ο Πελέ υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση όγκου τον Σεπτέμβριο του 2021.
Ο Πελέ, ένας από τους 20 πιο σημαντικούς ανθρώπους του 20ού αιώνα σύμφωνα με το περιοδικό Time, ο μόνος παίκτης που έχει κατακτήσει τρία Παγκόσμια Κύπελλα, υπέφερε από προβλήματα στο ισχίο εδώ και χρόνια και δεν μπορούσε να περπατήσει χωρίς βοήθεια, έχοντας μάλιστα διαψεύσει μέσω αυτών τον γιο του Εντίνιο, που είχε πει ότι ο πατέρας του βρισκόταν σε κατάθλιψη.
Τα παιδικά χρόνια
Τα παιδικά χρόνια ήταν φτωχικά. Αναγκαζόταν να παίζει μπάλα γεμίζοντας τις κάλτσες του με χαρτιά, αφού η οικογένειά του δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να του αγοράσει παπούτσια.
Ο πατέρας του Ζοάο Ράμος ντο Νασιμέντο, ελπιδοφόρος διεθνής ποδοσφαιριστής αγωνιζόμενος ως κεντρικός επιθετικός, που ένας σοβαρός τραυματισμός στα 25 του τον υποχρέωσε να σταματήσει, ήθελε ο γιος του να ακολουθήσει τον δρόμο του, σε αντίθεση με τη μητέρα του Δόνα Σελέστε. Θέλοντας να βοηθηθεί οικονομικά και να μπορέσει να αγοράσει δική του μπάλα δούλευε σε καταστήματα τσαγιού ως υπάλληλος και γυάλιζε παπούτσια έξω από τους κινηματογράφους.
Ο Πελέ σχολείο κατάφερε να πάει μόνο μέχρι την τέταρτη τάξη της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο δρόμος που έμελλε να περπατήσει ήταν διαφορετικός.
«Έζησα μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Ο μπαμπάς μου μού έλεγε ότι για να είσαι ποδοσφαιριστής χρειάζεσαι συκώτι. Είναι ένα θεμελιώδες όργανο του ανθρώπου, αν δεν λειτουργεί καλά τότε δεν είσαι καλά. Είναι σαν την καρδιά.
»Ο μπαμπάς μου ήταν ποδοσφαιριστής, ήταν Νο9, είχε σημειώσει πολλά γκολ με κεφαλιές. Το μόνο πράγμα που ήθελα, να μου δώσει ο Θεός ήταν να παίξω όπως και ο πατέρας μου. Μία από τις καλύτερες συμβουλές του: “Μην νομίζεις ότι είσαι καλύτερος ή πιο σημαντικός από τους άλλους, είσαι ίδιος, οπότε να τους σέβεσαι όλους”», είπε ο διάσημος Βραζιλιάνος, μιλώντας στην εκπομπή της ιταλικής τηλεόρασης Che Tempo che fa.
Όταν έγινε Πελέ και «Βασιλιάς»
Και αν το όνομα Πελέ είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο, εκείνος είχε δηλώσει πως δεν γνωρίζει πώς προέκυψε το προσωνύμιο και επίσης ότι δεν του άρεσε, σημειώνοντας ότι δεν υποδηλώνει κάτι στην πορτογαλική γλώσσα.
«Το όνομά μου είναι Έντσον, μετά άρχισαν να με αποκαλούν Πελέ. Δεν μου άρεσε. Θαύμαζα τον Τόμας Έντισον, είναι σημαντικός!». Όταν πολύ αργότερα ένας θεολόγος τού είπε ότι η λέξη αυτή υπάρχει στη Βίβλο και στα εβραϊκά σημαίνει θαύμα, άλλαξε την άποψή του.
Του το «κόλλησε» ένας συμμαθητής του στο σχολείο. Μέχρι σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές για το πώς προέκυψε. Η πρώτη αναφέρει πως έπαιζε ποδόσφαιρο στα χωράφια του Τρες Κορασόες με τους φίλους του, με μια αυτοσχέδια μπάλα φτιαγμένη με πανιά και χαρτιά. Όμως κάποια στιγμή βρήκε πεταμένη κοντά σε σταθμό του τρένου μια παλιά, ξεφούσκωτη, χαλασμένη, αλλά δερμάτινη μπάλα. Από εκεί το pele, που σημαίνει δέρμα σε πολλές λατινογενείς γλώσσες.
Η έτερη εκδοχή είναι πως το όνομα προήλθε όταν ο ίδιος φώναζε λανθασμένα τον αγαπημένο παίκτη του «Μπιλέ», τερματοφύλακα της Βάσκο ντα Γκάμα.
Όσο για το «βασιλιάς», είναι ένας τίτλος που του δόθηκε από τον θεατρικό συγγραφέα Νέλσον Ροντρίγκες όταν ήταν μόλις 17 ετών.
Ο Πελέ και οι άλλοι
Ο Πελέ στο πέρασμα των χρόνων τέθηκε σε σύγκριση με τους άλλους μεγάλους στην ιστορία του ποδοσφαίρου, Ντι Στέφανο, Κρόιφ, Μαραντόνα και τους… νεότερους Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο.
Σίγουρα αυτή η σύγκριση μεταξύ τους δεν είναι μόνο άδικη, αλλά και αδύνατη, όπως υπογράμμισε πρόσφατα η ισπανική εφημερίδα Marca: Διαφορετικά χρόνια, γήπεδα, διαιτησία, μπάλες, φυσική ικανότητα.
Άλλωστε το ποδόσφαιρο είναι διαφορετικό, και τίποτα δεν είναι το ίδιο, σε οποιοδήποτε είδος ζωής, όπως πριν από 50 χρόνια.
Πάντως σίγουρα λίγοι είναι εκείνοι που αμφισβητούν την ιστορική αξιοπιστία του Σέζαρ Λουίς Μενότι, παγκόσμιου πρωταθλητή το 1978 με την Αργεντινή, που υποστήριξε παρά το γεγονός ότι στη συζήτηση «συμμετείχαν» τρεις Αργεντινοί: «Αυτός, για εμένα, ήταν ο καλύτερος στην ιστορία. Ο Πελέ είχε τα πάντα, δεν του έλειπε τίποτα: μια προνομιακή σωματική διάπλαση, ένας παίκτης που κέρδιζε τις μονομαχίες, ηγέτης σαν τους θεούς. Ήταν ο μεγαλύτερος, ο καλύτερος όλων των εποχών».
Εκείνος έχει πει: «Ο κόσμος με ρωτάει πότε θα γεννηθεί ο νέος Πελέ. Ποτέ! Οι γονείς μου έκλεισαν το εργοστάσιο παραγωγής. Όταν ο Μέσι βάλει 1.283 γκολ σαν εμένα και πάρει τρία Μουντιάλ, το βλέπουμε», τόνιζε συχνά.
«Στις 19 Νοεμβρίου 1969 σημείωσα το 1.000ό γκολ μου στο Μαρακανά, έχω ακόμα την μπάλα. Έζησα μερικές σημαντικές στιγμές με όλους», ανέφερε.
Η αμφισβήτηση και η απάντηση
Κι αν το βασικό επιχείρημα όσων αμφιβάλουν για την πρωτοκαθεδρία του είναι ότι δεν έπαιξε ποτέ σε ευρωπαϊκή ομάδα, όπου ο συντελεστής δυσκολίας είναι υψηλότερος σε σχέση με το βραζιλιάνικο πρωτάθλημα, η απάντηση έρχεται από την ίδια την ιστορία.
Παρά τις πιέσεις που ασκούσαν οι μεγάλοι σύλλογοι της Ευρώπης για να τον αποκτήσουν, ο Πελέ παρέμεινε στη Σάντος 19 χρόνια λόγω της μεγάλης του αγάπης για την ομάδα, αλλά και λόγω της απαγόρευσης που ασκούσε η κυβέρνηση της χώρας, μιας και ο πρόεδρός της Ζάνιο Κουάδρος το 1961 τον ανακήρυξε «εθνικό θησαυρό», για να τον εμποδίσει να φύγει.
Η πορεία, το στιλ και τα ρεκόρ
Ο Πελέ αγωνίστηκε ως δεύτερος επιθετικός. Η τεχνική κατάρτιση και η αθλητικότητά του επαινέθηκαν παγκοσμίως, και κατά τη διάρκεια της καριέρας του ήταν γνωστός για την άριστη ντρίμπλα και πάσα του, την εξαιρετική του ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι, τη δημιουργικότητά του, αλλά και την μεγάλη του έφεση στο σκοράρισμα.
Για 19 χρόνια έπαιξε στη Σάντος (1956-1974) με τον εντυπωσιακό απολογισμό των 658 τερμάτων σε 639 αναμετρήσεις!
Στη συνέχεια πήγε στις ΗΠΑ για να παίξει επί τρία χρόνια στον Κόσμο της Νέας Υόρκης (37 γκολ σε 64 συμμετοχές), του οποίου ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος το 2010. Ο Πελέ τελείωσε την πολυετή καριέρα του με τον Κόσμο της Νέας Υόρκης.
Επίσημα, ο «Βασιλιάς του Ποδοσφαίρου» πέτυχε 753 γκολ σε 813 παιχνίδια. Από αυτά, τα 77 (σε 91 αγώνες) με την εθνική Βραζιλίας, αριθμός που τον κρατάει ακόμα στην κορυφή των σκόρερ της selesao, πλέον όμως από το Μουντιάλ του Κατάρ μαζί με τον Νεϊμάρ. Εκείνος και όχι μόνο συνήθιζε να αναφέρει τον αριθμό 1.283 μιλώντας για τα γκολ, υπολογίζοντας εκείνα σε ανεπίσημα παιχνίδια (1.281 σε 1.363 παιχνίδια σύμφωνα με την FIFA).
Μεταξύ άλλων, κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ επίτευξης χατ-τρικ (92!), έχει θέση στο βιβλίο Guinness World Records για τα ρεκόρ-γκολ και το ρεκόρ για τον μικρότερο σε ηλικία ποδοσφαιριστή που έπαιξε σε τελικό Μουντιάλ και κατέκτησε το τρόπαιο, καθώς το 1958 στον αγώνα με την Σουηδία ήταν 17 ετών και 249 ημερών!
Κατέκτησε τρία Μουντιάλ (1958, 1962, 1970) με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας, με πρώτο εκείνο στην Σουηδία, σε ηλικία 17 ετών και 9 μηνών.
«Το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Σουηδία το ’58; Δεν φαντάστηκα να κληθώ σε εκείνη την ηλικία. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι διαφορετικοί από τους Βραζιλιάνους [σ.σ: η πρώτη φορά που ο Πέλε έφυγε από τη Βραζιλία], όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο, δεν υπήρχαν μαύροι. Δεν μπορώ να ξεχάσω το γκολ στον τελικό. Και σήμερα σκέφτομαι πόσο καλός ήταν ο Θεός προς εμένα», είχε πει.
Ο Πελέ θεωρείται ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα από τη FIFA και τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου (IFFHS). Κατά τη διάρκεια της καριέρας του ήταν για μεγάλη περίοδο ο καλύτερα αμειβόμενος αθλητής στον κόσμο.
Κατέχει τους τίτλους «Ποδοσφαιριστής του Αιώνα» από τη FIFA, «Αθλητής του Αιώνα» από την Ολυμπιακή Επιτροπή και είναι μέλος του ποδοσφαιρικού Hall of Fame. To 1999 εξελέγη Ποδοσφαιριστής του Aιώνα μετά από ψηφοφορία των νικητών (1956-1999) της Χρυσής Μπάλας του περιοδικού France Football.
Το 2000 σε παγκόσμια δημοσκόπηση της FIFA στο Διαδίκτυο με το ερώτημα ποιος είναι καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, ήρθε δεύτερος με 18%, πρώτος με 53,60% ήρθε ο Μαραντόνα, ενώ αντιθέτως στην ψηφοφορία της FIFA Football family και των αναγνωστών του περιοδικού FIFA Magazine ο Πελέ ήρθε πρώτος με 72% των ψήφων.
Στην ψηφοφορία των ειδικών αθλητικογράφων, ο Πελέ ήρθε πρώτος με 1.705 βαθμούς και δεύτερος ήρθε ο Γιόχαν Κρόιφ με 1.303. Σε ψηφοφορία στη Βραζιλία για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του αιώνα ήρθε πρώτος, με δεύτερο τον Γκαρίντσα.
«Ανέκδοτες ιστορίες»
Πολλές είναι οι ιστορίες που περιβάλουν (και δημιούργησαν) το θρύλο του Πελέ. Ο Γκιγιέρμο Βελάσκες, ο πρώην διαιτητής, πρωταγωνίστησε σε μία από αυτές. Ήταν 18 Ιουνίου 1968 στην Μπογκοτά σε μια φιλική συνάντηση μεταξύ Σάντος και της Εθνικής Κολομβίας που προετοιμαζόταν να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού.
Μετά 42 λεπτά στο παιχνίδι, ο Πελέ έκανε φάουλ σε ένα αντίπαλό του και είδε την κόκκινη κάρτα.
Οι διαμαρτυρίες των παικτών της Σάντος ένωσαν τους χιλιάδες οπαδούς που βρίσκονταν στις κερκίδες του Estadio El Campin, απαιτώντας την επιστροφή του στο γήπεδο. Οι αντιδράσεις ανάγκασαν την κολομβιανή Ομοσπονδία να αντικαταστήσει τον Γκιγιέρμο Βελάσκες στο ημίχρονο και να επιτρέψει την επιστροφή του Πελέ για να αγωνιστεί στην επανάληψη.
Έναν χρόνο αργότερα, στις 19 Νοεμβρίου 1969, στο στάδιο Maracana ο Πελέ έγραψε ιστορία σημειώνοντας το 1.000ό γκολ του (σε επίσημα και ανεπίσημα παιχνίδια), νικώντας από το σημείο του πέναλτι τον Αργεντινό τερματοφύλακα Εντγκάρντο Αντράντι, κάνοντας το 2-1 τον αγώνα Σάντος – Βάσκο ντα Γκάμα.
Ο αγώνας διακόπηκε, καθώς πλήθος δημοσιογράφων και οπαδών εισήλθε στον αγωνιστικό χώρο προκειμένου να τον αποθεώσουν.
https://www.youtube.com/watch?v=4BwXXbEDnVY
Η οικογένεια του Πελέ
Ο Πελέ παντρεύτηκε τη Ροσιμέρι Τσίμπι, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τους Εντίνιο, Τζένιφερ, Κέλι, ενώ με την τραγουδίστρια Ασίρια Νασιμέντο απέκτησε δίδυμα, τους Ζόσουα και Σελέστε.
Επίσης απέκτησε μία κόρη από την πρώην οικονόμο του Ανίζια Μασάντο, τη Σάντρα Αράντες, η οποία πέθανε το 2006.
Λίγο πριν συμπληρώσει 76 χρόνια ζωής παντρεύτηκε στην Γκαραούχα, στην ακτή του Σάο Πάολο, την 50χρονη επιχειρηματία ιαπωνικής καταγωγής Μάρσια Σιμπέλε Αόκι, με την οποία διατηρούσε σχέση από το 2010 και είχε γνωρίσει στο ασανσέρ πολυκατοικίας του Σάο Πάολο όπου και ζούσαν.
