Μια ιδιαίτερη φιλοξενία ήταν το σίνιαγμαν, καθώς η συγκεκριμένη λέξη της ποντιακής διαλέκτου περιγράφει ένα από τα έθιμα του γάμου.
Πρόκειται για την ημέρα που περνούσε η μέλλουσα νύφη στα σπίτια της νονάς και των στενών της συγγενών, οι οποίοι –εκτός από τη φιλοξενία– έδιναν και τα δώρα τους.
Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια του ποντιακού ελληνισμού, η νύφη φορούσε τα καλά της φορέματα, το τσαρκούλιν (πέπλο) με το οποίο σκέπαζε πρόσωπο και κεφάλι, ενώ είχε βαμμένα χέρια και νύχια με χινέαν (κινά).
Οι επισκέψεις ξεκινούσαν από το σπίτι της νονάς και συνεχίζονταν και στα άλλα συγγενικά σπίτια. Στο πατρικό της επέστρεφε το Σάββατο, δηλαδή την παραμονή του γάμου.
