Από το χωριό Σαρή Παπά, της Τριπόλεως στην Τραπεζούντα, στην Κλεισούρα της Καστοριάς. Η Οσία Σοφία της Κλεισούρας (1883-1974), γνωστή ως «Ασκήτισσα της Παναγίας», ανακηρύχθηκε αγία από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, την 1η Ιουλίου 2012.
Η μνήμη της τιμάται στις 6 Μαΐου, ημέρα που έφυγε από τη ζωή, το 1974, σε ηλικία 91 ετών.
Η Αγία Σοφία της Κλεισούρας, σύμφωνα με ανθρώπους που την έζησαν, γνώριζε για την κοίμησή της και μάλιστα μέρες πριν έλεγε «Θα διαβαίνω πλαν. Έρθεν το χαπάρ». Τάφηκε κοντά στο δάσος, όπου συναντούσε την αρκούδα που τάιζε. Η Σοφία λοιπόν έλεγε στην αρκούδα «έλα, Ρούσα μ’, έλα και τρώεις ψωμόπον!» κι εκείνη μετά την λήψη της τροφής, με εντολή της Οσίας, εξαφανιζόταν στο δάσος για να μην προκληθεί φόβος στους προσκυνητές της Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου Κλεισούρας.
Η ζωή της ήταν γεμάτη πόνο
Η Σοφία Χοτοκουρίδου, όπως ήταν το όνομά της, γεννήθηκε το 1883. Γονείς της ήταν ο Αμανάτιος και η Μαρία Σαουλίδου, που εκτός από τη Σοφία, είχαν άλλα δύο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και τη Συμέλα. Το χωριό Σαρή Παπά, πρέπει να ήταν ένα από τα πολλά χωριά της περιοχής Κιουρτουνίου γύρω από την Άρδασα, που ως επισκοπή υπαγόταν εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Νεοκαισαρείας.
Η Σοφία από μικρή στην πατρίδα πήγαινε στις εκκλησίες και τα εξωκκλήσια, για να τα φροντίσει και να ανάψει τα καντήλια και απέφευγε τις συναναστροφές με παιδιά της ηλικίας της.
Η Σοφία δε σκέφτηκε ποτέ το γάμο και οι γονείς της, άνθρωποι θεοφοβούμενοι, δεν την πίεσαν γι’ αυτό, γεγονός ασυνήθιστο για την εποχή. Παρά ταύτα όμως στα 24 της χρόνια, για την εποχή ήταν μεγάλη η ηλικία της για γάμο, πιεζόμενοι από άλλα συγγενικά πρόσωπα, την πάντρεψαν με τον Ιορδάνη Χοτοκουρίδη, το έτος 1907. Από το γάμο αυτό το 1910 απέκτησαν ένα τέκνο, αλλά δύο χρόνια μετά, το 1912 το παιδί πέθανε και υπάρχουν πολλές εκδοχές για το πώς συνέβη αυτό.
Σαν να μην έφτανε ο θάνατος του παιδιού της, το 1914 με την κήρυξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε η επιστράτευση και εξαφάνιση του συζύγου της Ιορδάνη στα Κοτύωρα. Το επόμενο έτος 1915 κατά τη Γενοκτονία των Αρμενίων, ο πατέρας της Σοφίας χάθηκε στα βάθη της Τουρκίας και τον Ιούνιο του 1916 χάνονται τα ίχνη της Σοφίας.
Όλα αυτά τα γεγονότα που συνέβησαν μέσα σε τόσο λίγα χρόνια, ο θάνατος του παιδιού, η εξαφάνιση του συζύγου, οδήγησαν τη Σοφία σε βαθιά μετάνοια και στη διά βίου ασκητική αφιέρωση της.
- Με πληροφορίες από την Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς και την Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Κλεισούρας.
