Τελευταίο αντίο στον μητροπολίτη Παύλο, τον πραγματικό Έλληνα, τον άρρηκτα συνδεδεμένο με τον Πόντο

Στη δραμινή γη, εκεί όπου μόνασε ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης, στα υψώματα της Σίψας στους Ταξιάρχες, αναπαύεται ο μακαριστός μητροπολίτης Παύλος, ο οποίος έφυγε από τη ζωή αφήνοντας μεγάλο πνευματικό έργο αλλά και δυσαναπλήρωτο κενό τόσο στην Εκκλησία της Ελλάδας όσο και στον ποντιακό ελληνισμό.

Η Δράμα, η πόλη την οποία υπηρέτησε από το 2005, θρήνησε τον ποιμενάρχη της, ενώ το παρών στην εξόδιο ακολουθία που τελέστηκε στον μητροπολιτικό ναό Εισοδίων της Θεοτόκου έδωσαν και εκπρόσωποι ποντιακών σωματείων. Ζιπκοφόροι βρίσκονταν στα σκαλιά του ναού, στρατιωτικό άγημα απέδωσε τιμές.

Πλήθος κόσμου, ιερείς, μοναχοί, μοναχές, αγιορείτες πατέρες, εκπρόσωποι της Πολιτείας, των στρατιωτικών και τοπικών Αρχών είπαν το τελευταίο αντίο – στο σκήνωμα εκτός από την ποιμαντορική ράβδο και το Ευαγγέλιο, είχε τοποθετηθεί και ένα ματσάκι με αμάραντα του Πόντου, τα «δάκρυα της Παναγίας» αλλιώς. Βούλα Πατουλίδου, Δημήτρης Μελισσανίδης και Σάββας Καλεντερίδης ήταν μεταξύ των Ποντίων που υπέβαλαν τα σέβη τους· η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου  ο οποίος πλαισιώθηκε από μητροπολίτες.

Τα εξόδια εκφώνησε ο μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμων, όχι μόνο ως τοποτηρητής της μητρόπολης Δράμας αλλά και ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχη. Όπως είπε, «ακόμα και ο ίδιος ο Χριστός έκλαψε για το θάνατο του φίλου του Λαζάρου», προσθέτοντας ότι η θλίψη σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απάνθρωπη, ενώ η άμετρη πολύπαθη θλίψη αφιλόσοφη.

Εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου, ο επίσκοπος Ωρεών Φιλόθεος στον επικήδειο που εκφώνησε σημείωσε ότι ο μητροπολίτης Παύλος «εξέφραζε τη γνώμη του για τα ζητήματα που απασχολούν την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδας, αλλά και ευρύτερα την ορθόδοξη Εκκλησία σε όλο τον κόσμο. Σεβόταν υπερβαλλόντως το Οικουμενικό Πατριαρχείο και δεν παρέλειπε να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του προς τη Μεγάλη Εκκλησία, για όσα προσέφερε και προσφέρει προς το ευσεβές Γένος μας».

Ακόμα, τόνισε ότι αγαπούσε την πατρίδα με γνήσιο πατριωτισμό, χωρίς να εκπίπτει στη φοβερή αίρεση του εθνοφυλετισμού. «Σταθερός στην ελληνική συνείδηση για τη γη της Μακεδονίας, την οποία εξύμνησε με δύναμη και μαχητικότητα. Άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Πόντο, αληθινών εραστής των Αγίων του, των ιερών προσκυνημάτων και σεβασμάτων του, μα και αυτών των ανθρώπων του. Έλληνας πραγματικός, διαρκώς εμπνεόμενος από την ελληνική παιδεία με τα οικουμενικά και πανανθρώπινα μηνύματα», σημείωσε ο επίσκοπος Ωρεών.

Προτού μεταφερθεί στην τελευταία του κατοικία, στη Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος, το σκήνωμα «πέρασε» για μια τελευταία φορά από την κεντρική πλατεία της Δράμας, με τη φιλαρμονική να δίνει τον πένθιμο τόνο.