Ένας από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς της γενιάς του θεωρείται ο Χρήστος Καλιοντζίδης, και αν είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει αυτό είναι η διάθεσή του να εξερευνήσει μουσικούς δρόμους. «Θεωρώ ότι δεν είναι χρειάζεται να αποστρεφόμαστε και να φοβόμαστε την εξέλιξη. Όλα είναι ζήτημα αισθητικής», έχει δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του στο pontosnews.gr.
Αυτή τη φορά ο ποντιακής καταγωγής μουσικός παίρνει την πεντάχορδη λύρα και αποδίδει ένα από τα δύο είδη του ηπειρώτικου τραγουδιού, το σκάρο.
Όπως και τα μοιρολόγια (το δεύτερο είδος), παίζεται σε ελεύθερο ρυθμό με αυτοσχεδιασμούς από το κλαρίνο και το βιολί.
«Πιστεύεται ότι ο σκάρος, παραλλαγές του οποίου υπάρχουν σε όλα τα Βαλκάνια, ξεκίνησε από τη μουσική που έπαιζαν οι βοσκοί στο φλάουτο, για να μεταφέρουν συγκεκριμένες οδηγίες στα κοπάδια τους», έγραψε ο Αμερικανός ερευνητής Κρίστοφερ Κινγκ.
Στο κομμάτι που ερμηνεύει ο Χρήστος Καλιοντζίδης χρησιμοποιεί την πεντάχορδη λύρα, το κούρδισμα της οποίας του δίνει και μισό βιολί στο τέλος. Ας δούμε τι είχε πει γι’ αυτό το μουσικό όργανο:
«Κανείς δεν ξέρει ότι είναι παραδοσιακό όργανο και κάθε φορά πρέπει να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Όμως, υπήρχε στην περιοχή των Κοτυώρων και ήρθαν παίκτες πρώτης γενιάς από εκεί, εγκαταστάθηκαν στη Νίψα της Αλεξανδρούπολης και έπαιζαν με στιλ λύρας περισσότερο και με ήχο όπως ξέρουμε τον τετράχορδο κεμανέ του Δυτικού Πόντου, χωρίς να εκμεταλλευτούν την ευχέρεια που τους έδιναν οι πέντε χορδές».
