Εδώ Πολυτεχνείο – Ξέρω τι θα έβλεπες, το Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973, σε θέατρο, σινεμά και TV (photo-video)

Ήταν Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973, όταν στην Αθήνα άλλαζε η νεότερη ιστορία. Ή άρχιζε να αλλάζει. Σε μια πόλη και γενικότερα σε μια χώρα που μύριζε μπαρούτι, η καθημερινή ζωή συνεχιζόταν. Όμως ας κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο, για να δούμε τι επιλογές είχαν εκείνες τις μέρες σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση.

Η Αλίκη «θεατρίνα» και η Καρέζη στη φυλακή

Μπορεί ο γάμος της εθνικής μας σταρ εκείνη την περίοδο να μην ήταν στα καλύτερα του –όχι λόγω του πολιτικού κλίματος– αλλά στο θέατρο έσκιζε. Η Θεατρίνα του Σόμερσετ Μομ συνεχιζόταν για δεύτερη σεζόν στο θέατρο Αλίκη της οδού Αμερικής και μάλιστα η εκπομπή «Σήμερα» είχε καταγράψει ρεπορτάζ από τις πρόβες, υλικό που ευτυχώς έχει διασωθεί.

Λίγο πιο κάτω όμως και συγκεκριμένα στο θέατρο Ακροπόλ στην Ιπποκράτους, είχαμε προβληματάκια. Η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος, είχαν μεταφέρει την καλοκαιρινή τους επιτυχία Το μεγάλο μας τσίρκο. Όμως στα μέσα Οκτωβρίου, βλέποντας τα αντιδικτατορικά μηνύματα, οι πραξικοπηματίες διέκοψαν άρον-άρον την παράσταση και συνέλαβαν τους θιασάρχες. Καρέζη-Καζάκος αποφυλακίστηκαν αρχές Δεκεμβρίου και η νέα πρεμιέρα στο Ακροπόλ ήταν σαν αντιδικτακτορική διαδήλωση με το κοινό να πετάει λουλούδια, μπροστά στα μάτια των «μυστικών».

Τηρουμένων των αναλογιών, υπήρχε ένα-μίνι-κύμα ελευθερίας. Κάτι που φαίνεται στους τίτλους των επιθεωρήσεων που κυριαρχούσαν τότε. Στο Βέμπο Όλα τα μασάει ο Κουταλιανός του Κώστα Πρετεντέρη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μεταξόπουλου με Σταυρίδη, Μουστάκα και Φόνσου.

Κωνσταντάρας και Λάσκαρη έπαιζαν στον Άνθρωπο που γύρισε από τον γύψο των Καραγιάννη-Καμπάνη, στο Ρεξ, ενώ η Σμαρούλα Γιούλη είχε ανεβάσει τη θεατρική επιθεώρηση Οι εκλογές του Μποστ, στο Αμιράλ.

Αλλά και στο θέατρο Τέχνης –που τότε χρησιμοποιούσε σαν δεύτερη σκηνή, το θέατρο «Βεάκη» στη Στουρνάρη, απέναντι από το Πολυτεχνείο–, είχε ανέβει το έργο του Γιώργου Σκούρτη Ο Καραγκιόζης παρά λίγο βεζύρης.

Εννοείται πως το τριήμερο του Πολυτεχνείου τουλάχιστον τα κεντρικά θέατρα παρέμειναν κλειστά. 

Δικτάτωρ καλεί σινεμά…

Αν αυτό δεν λέγεται ειρωνεία της τύχης… Στις 12 Νοεμβρίου έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία Δικτάτωρ καλεί Θανάση. Ο «Δικτάτωρ» βέβαια ήταν από τη λατινική Αμερική, αλλά ο νοών νοείτο.

Βρισκόμαστε στα χρόνια που ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος έχει αρχίσει να καταρρέει εισπρακτικά. Ο Θανάσης Βέγγος καλά κρατούσε αλλά σίγουρα σε μια άλλη περίοδο και σίγουρα σε μια άλλη εβδομάδα θα είχε κόψει περισσότερα εισιτήρια. Και σίγουρα είχε πάει καλύτερα από τις άλλες δυο παραγωγές της Φίνος Φιλμ εκείνης της περιόδου. Μιλάμε για την επιστροφή στην εταιρεία του Λάμπρου Κωνσταντάρα με τον Φαντασμένο, αλλά και τον τόσο αδικημένο Βάλτο, και τα δυο του Ντίνου Δημόπουλου.

Όσον αφορά τον «νέο ελληνικό κινηματογράφο», ούτε ο συγκλονιστικός και προφητικός Ιωάννης ο βίαιος της αδικοχαμένης Τώνιας Μαρκετάκη ούτε η οπτικοποιήση του Μεγάλου ερωτικού του Μάνου Χατζιδάκι, σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη, κέρδισαν τους θεατές.

Τα παιδιά του Ζεβεδαίου παίζουν bingo

Στα καλλιτεχνικά νέα εκείνης της εβδομάδας κυριαρχούσε η σύλληψη του Ανδρέα Μπάρκουλη με ελαφριές ουσίες και η σχέση Τόλη Βοσκόπουλου και Μαρινέλλας, μετά το ναυάγιο Λάσκαρη.

Όσον αφορά την τηλεόραση, λίγες μέρες πριν είχε κάνει πρεμιέρα η φιλόδοξη κωμική σειρά του Κώστα Πρετεντέρη Τα παιδιά του Ζεβεδαίου που όμως δεν πήγαν καλά σε τηλεθέαση.

Και φυσικά δεν μπόρεσαν να κονταροχτυπηθούν με τα μεγαθήρια της εποχής, Τον άγνωστο πόλεμο του Νίκου Φώσκολου και τον Παράξενο ταξιδιώτη.

Πάντως εκείνες τις μέρες έκανε πρεμιέρα και η ελληνική σειρά Αγρίμια με πρωταγωνιστή τον Νίκο Ξανθόπουλο. Η σειρά ξεκίνησε με τον τίτλο Αναμορφωτήριον στα πρώτα επεισόδια.

Ο τίτλος άλλαξε στην πορεία και όπως καταλαβαίνετε είχε σαν θέμα την παραστρατημένη νεολαία της εποχής.

Όσο για τα τηλεοπτικά σαββατοκύριακα; Για αυτά φρόντιζε το Bingo με τον Νίκο Μαστοράκη. Όχι για πολύ καιρό, όπως θα αποδειχθεί.

Σπύρος Δευτεραίος