Σπουδαίος τραγουδιστής και εξαιρετικός λυράρης. Ο Σταύρος ή Σταύρης –όπως αγαπήθηκε– Πετρίδης, από το Φαντάκ’ της Όλασας Τραπεζούντας έγραψε τη δική του ιστορία σε τούτη τη γη. Γεννήθηκε το 1891 και πέθανε το 1949 στην Καλαμαριά, όπου εγκαταστάθηκε το 1922 μετά τον Ξεριζωμό.
Όταν ήρθε στην Ελλάδα ήταν ήδη καταξιωμένος λυράρης στον Πόντο.
Με την ποντιακή λύρα γύριζε τα ποντιοχώρια και ψυχαγωγούσε τον κόσμο, προσπαθώντας να τους ανακουφίσει από τον πόνο του αποχωρισμού της πατρίδας. Αυτή τη λύρα, μάλιστα, κληρονόμησε ο «πατριάρχης της ποντιακής λύρας» ο γιος του Γώγος Πετρίδης.
Όσο περνούσε ο καιρός τόσο γινόταν πιο γνωστός, κυρίως στη βόρεια Ελλάδα. Έκανε τέσσερις δίσκους με ποντιακά τραγούδια που λατρεύτηκαν από τους Πόντιους. Σε έναν από αυτούς τραγουδάει το δίστιχο: Ο Σταύρης ο κεμεντζετζής με κάμποσα παιδία, επαίρεν την παρέαν ατ’ και ‘ξέβεν σα χωρία.
Στο βίντεο που ακολουθεί τον ακούμε να τραγουδάει το «Εκάεν και το Τσάμπασιν». Πρόκειται για ηχογράφηση του 1936 από τον δίσκο What Remains of Eden: Anatolian & Levantine Music from 78s, ca. 1928-52 της Mississippi/Canary Records.
