Η κυρία τσσαΐζ’ την υπερέτριαν ατς:
– Άκ’σον Μαρία, λέ’ει ατεν. Τρανέσα είσαι και κατ’ αν θέλ’ τς εφτάσα, αλλά όχι να φέρτσ’ απ’ έσ’ σ’ οσπίτ’ τον φίλο σ’.
– Μα κυρία, εφτάς τρανόν λάθος, εγώ…
– Είδα σε με τ’ ομάτε μ’ οψέ το βράδον.
– Αχ! Σον Θεό σ’ καλέ κυρία, μη λες τιδέν σον κύριον γιατί έν πολλά ζηλιάρης!…
[τσσαΐζ’ = φωνάζει | φέρτσ’ = φέρνεις | εφτάς= κάνεις | με τ’ ομμάτε μ’= με τα μάτια μου]
Παρουσίαση: Τάσος Κοντογιαννίδης
