Τα δίστιχα, που σε διάφορα μέρη της Ελλάδας καλούνται λιανοτράγουδα, μαντινάδες, κοτσάκια, μανέδες κτλ., είναι αυτοσχέδια λαϊκά δημιουργήματα, ποικίλης εμπνεύσεως, σε δεκαπεντασύλλαβους συνήθως στίχους. Πρόκειται για ένα ποιητικό είδος που έχει προηγηθεί του δημοτικού τραγουδιού.
Τα ποντιακά δίστιχα, όπως συμβαίνει και στην Κρήτη με τις μαντινάδες, είναι μια δημοφιλής λαϊκή έκφραση που συνδέεται με τη μαεστρία κάποιων ατόμων να συνθέτουν στιχάκια με όμορφες φράσεις και ομοιοκαταληξία.
Τα δίστιχα έχουν αυτοτελές νόημα και είναι μια έκφραση ψυχής, δεμένη με την προσωπική ευαισθησία, την αισθητική και την έμπνευση. Εμφανίστηκαν με πλατιά θεματολογία, εκατοντάδες χρόνια πριν, ξεκινώντας από την αγάπη, τον έρωτα, τη λύπη, τον πόνο, τον πόθο, ακόμα και το μίσος, την εκδίκηση και την έχθρα εναντίον του κακού.
Τάσος Κοντογιαννίδης
