Είνας κουτσή σσιλέμορφος, έκαψεν την καρδία μ’
και κι επορώ να λέγ’ ατεν, έλα ας φιλώ σε μίαν.
Μια κοπέλα χιλιόμορφη έκαψε την καρδιά μου,
και δεν μπορώ να της πω έλα να σου δώσω ένα φιλί.
Σον ουρανόν χρωστώ την ψή μ’, σον Άδην το κορμόπο μ’,
Σ’ εσέν, τρυγόνα μ’, ντο χρωστώ και τυρανί’εις το ψόπο μ’;
Στον ουρανό χρωστάω την ψυχή μου, στον Άδη το κορμάκι μου,
σ’ εσένα τρυγόνα μου, τι χρωστάω και τυραννάς την ψυχή μου;
Τ’ εμά τα ντέρτε, είν’ πολλά, τα πάθε μ’ άλλα τόσα,
να λέγ’ ατα πα κι επορώ, κι κλώσκεται η γλώσσα μ’.
Τα δικά μου τα βάσανα είναι πολλά, τα παθήματα μου άλλα τόσα,
να τα πω κάπου δεν μπορώ, δεν γυρίζει (δεν με βοηθάει) η γλώσσα μου.
