Ο Παπα-Παύλον εστεφάνωσεν είνα ννύφεν π’ έτον πολλά οκνερία. Α’ σο στεφάνωμα κι ύστερον, σίτε έτρωγαν κι έπιναν, κλώσκεται και λέει σην πεθεράν τη νύφες:
– Νέτση Κέρεκη, είναν νύφεν εποίκες, μάλαμαν κορίτς’! Τεμέκ ντο να λέγω σε. Εφτά χρόνε άλλο φορκάλ’ κι θέλετε, έναν τέκ’ φορκάλ’ θα κανείται σας.
[ίστε = λοιπόν | κλώσκεται = γυρίζει | εποίκες = έκανες | τεμέκ’ = δηλαδή | φορκάλ’ = σκούπα | έναν τέκ’ = ένα μονάχα | κανείται σας = σας φτάνει]
Παρουσίαση: Τάσος Κοντογιαννίδης
