Τ’ αχούλι σ’, άμον τη σκεπαρί το γουζί κι κόφτ’
Το μυαλό σου, σαν το κεφάλι του σκεπαρνιού, δεν κόβει.
Μερ’ είμαι πα ιλάζ’νε με, μερ’ κ’ είμαι πα ιλάζ’νε με
Κι εκεί που είμαι με κατηγορούν κι εκεί που δεν είμαι πάλι με κατηγορούν.
[ιλάζω = γαβγίζω· μεταφορικώς, κατηγορώ]
Ας’ σα κλαδία τη ρουδί, μήλα κι ρούζ’νε
Απ’ τα κλαδιά της ροδιάς δεν πέφτουν μήλα.
