Εδώ και χρόνια το ιστορικό ορφανοτροφείο της Πριγκήπου, το μεγαλύτερο ξύλινο κτήριο της ευρωπαϊκής ηπείρου και διαχρονικό σύμβολο για τους Ρωμιούς της Τουρκίας, εκπέμπει σήμα κινδύνου, το οποίο… ακούστηκε ακόμα πιο δυνατά πρόσφατα, οπότε και υπήρξε νέα κατάρρευση μέρους της οροφής.
Το αρχιτεκτονικό αυτό «στολίδι» με τα 206 δωμάτια αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της ελληνορθόδοξης κοινότητας της Κωνσταντινούπολης.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ήδη σχεδιάσει έργα αναστήλωσης και ανάδειξης του κτηρίου ώστε στο μέλλον να στεγάσει περιβαλλοντικές και διαθρησκειακές δράσεις, μολαταύτα νομικά κωλύματα έχουν κάνει αδύνατη την έναρξη των εργασιών.
Ωστόσο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα HaberVakti πλέον ανοίγει ο δρόμος και ξεκινούν οι διαδικασίες, καθώς φαίνεται ότι ξεπεράστηκε ο νομικός σκόπελος και παράλληλα έχουν εξασφαλιστεί οι οικονομικοί πόροι. Τη στήριξή του στο εγχείρημα έχει δώσει και ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, που τον περασμένο Ιούνιο επισκέφθηκε το ορφανοτροφείο της Πριγκήπου.
Το πενταώροφο κτήριο είναι έργο του Γάλλου αρχιτέκτονα Αλεξάντρ Βαλορί. Ολοκληρώθηκε το 1898 με σκοπό να γίνει ένα από τα πιο πολυτελή ξενοδοχεία-καζίνο της Ανατολής, και όχι μόνο. Ωστόσο, ποτέ δεν κατάφερε να πάρει άδεια λειτουργίας από τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β’ και στη συνέχεια πωλήθηκε στη σύζυγο ενός πλούσιου τραπεζίτη από την ελληνική κοινότητα της Πόλης, η οποία το παραχώρησε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Θεωρείται το δεύτερο μεγαλύτερο ξύλινο κτίσμα στον κόσμο· μέχρι το κλείσιμό του από τις τουρκικές Αρχές το 1964 με το επιχείρημα ότι υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς, είχε δώσει στέγη σε 5.800 ορφανά παιδιά.
Επίσης είναι το μοναδικό ακίνητο για το οποίο το Φανάρι διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας. Αφού εξάντλησε όλες τις νομικές δυνατότητες στην τουρκική Δικαιοσύνη, το 2005 προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και έτσι το 2010 το Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου πέρασε στο νόμιμο ιδιοκτήτη του.
