Ο Όσιος Παρθένιος έζησε στη Μικρά Ασία κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ήταν υιός του διακόνου της Εκκλησίας Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου, από τον οποίο διδάχθηκε την Ορθόδοξη πίστη.
Ενάρετος από μικρός, έγινε (όπως οι Άγιοι Απόστολοι) ψαράς.Τα χρήματα που εισέπραττε από την πώληση των ψαριών δεν τα κρατούσε για τον εαυτό του αλλά τα μοίραζε στους φτωχούς από αγάπη προς αυτούς.
Γι’ αυτό και όταν τον ευχαριστούσαν εκείνος έλεγε: «Γιατί με ευχαριστείτε; Δεν έχω καμία τέτοια αξίωση. Μήπως είμαστε ξένοι; Εμείς είμαστε αδελφοί. Τι απλούστερο και φυσικότερο από το να βοηθά αδελφός τους αδελφούς;».
Χειροτονήθηκε ιερέας, και αργότερα επίσκοπος Λαμψάκου. Ήταν πράος, υπομονετικός, φιλόξενος, μακρόθυμος, πάντοτε πρόθυμος για το ποίμνιό του.
Η αρετή και η ευσέβεια που έκρυβε στην ψυχή του ήταν τόσο μεγάλη ώστε ο Θεός τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας, για να μπορεί να εκδιώκει τους δαίμονες από τους ανθρώπους και να θεραπεύει κάθε είδους ασθένεια. Γι’ αυτό προσφεύγουν σε αυτόν ιδιαίτερα οι πάσχοντες από καρκίνο.
Τμήμα της κάρας του φυλάσσεται στην Εύβοια, στην Ιερά Μονή Μακρυμάλλη της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος. Η μνήμη του τιμάται στις 7 Φεβρουαρίου.
