Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια του ποντιακού ελληνισμού (εκδ. Μαλλιάρης, Θεσσαλονίκη), αζούχ’ λέγαν τα τρόφιμα που έπαιρνε κανείς μαζί του ξεκινώντας για οδοιπορία, ταξίδι, εργασία κτλ.
Μια ιδιαίτερη σημασία είχε η λέξη αυτή σε σχέση με το θάνατο.
Όταν έβλεπαν τον ετοιμοθάνατο, σε μια τελευταία αναλαμπή, να συνέρχεται και ν’ αποζητάει να φάει, έλεγαν εκλώστεν ’ς σο φαΐν (γύρισε για φαγητό, δηλαδή καλυτέρεψε). Κι αν μετά από την προσωρινή αυτή βελτίωση τελικά πέθαινε, έλεγαν: Ε, επαίρεν και τ’ αζούχ’ν ατ’ κι επήεν (ε, πήρε και το προσφάγι του και αναχώρησε).
Άλλη παροιμία λέει: Ασ’ ση γειτονία σ’ σύντροφον, κι ασ’ σ’ οσπίτι σ’ αζούχ’.
- Βρείτε, μάθετε και διαδώστε την έννοια ακόμα περισσότερων ποντιακών λέξεων και φράσεων στο λεξικό του pontos-news.gr.
