Μεγάλη Δευτέρα σήμερα, και η αρχή της Εβδομάδας των Παθών. Την επομένη της Κυριακής των Βαΐων η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Ιωσήφ του «Παγκάλου», γιου του Ιακώβ που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ η μέρα είναι επίσης αφιερωμένη και στην άκαρπη συκιά που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε.
Ο «Πάγκαλος» Ιωσήφ ήταν ο μικρότερος υιός του Ιακώβ, ο οποίος έκανε ενάρετη ζωή και τον ζήλευαν τα αδέρφια του και ήθελαν να τον εκδικηθούν.
Αρχικά τον έριξαν σ’ έναν λάκκο, και χρησιμοποιώντας ένα ματωμένο ρούχο προσπάθησαν να πείσουν το πατέρα τους ότι τον έφαγε κάποιο θηρίο. Ωστόσο όταν είδαν ότι δεν μπορούν να εξαπατήσουν τον πατέρα τους, πούλησαν τον Ιωσήφ σε εμπόρους κι εκείνοι τον έδωσαν στον αρχιμάγειρα του φαραώ της Αιγύπτου Πετεφρή.
Εκεί ο Ιωσήφ αρνήθηκε να ενδώσει στις ερωτικές επιθυμίες της συζύγου του Πετεφρή, η οποία εξοργισμένη τον κακολόγησε στον φαραώ και εκείνος τον φυλάκισε. Ωστόσο όταν ο φαραώ είδε ένα παράξενο όνειρο και ζήτησε έναν ερμηνευτή, ο Ιωσήφ του είπε ότι θα έρθουν στη χώρα 7 χρόνια ευφορίας και 7 χρόνια λιμού. Ο Φαραώ ευχαριστήθηκε με την προειδοποίηση του Ιωσήφ και του έδωσε αξιώματα, κι εκείνος προστάτευσε το λαό του στα δύσκολα χρόνια του λιμού και μάλιστα προσκάλεσε στην Αίγυπτο και τα αδέρφια του να μείνουν μαζί του.
Παράλληλα, στη λειτουργία της Μεγάλης Δευτέρας περιλαμβάνεται και η ιστορία της άκαρπης συκιάς που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε.
Περπατώντας ο Χριστός στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, την επομένη της εισόδου του, είδε μια μεγάλη συκιά με καταπράσινο φύλλωμα και την πλησίασε με σκοπό να κόψει ένα σύκο, όμως διαπίστωσε ότι η συκιά δεν είχε καθόλου καρπούς. Τότε ο Ιησούς απευθυνόμενος στο δέντρο είπε: «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα», και η συκιά την ίδια στιγμή ξεράθηκε. Η ιστορία της άκαρπης συκιάς συμβολίζει τη Συναγωγή των Εβραίων της εποχής και την ζωή του ισραηλιτικού λαού που ήταν φαινομενικά ενάρετοι, αλλά πρακτικά άκαρποι από καλά έργα.
Το βράδυ στις εκκλησίες ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Τρίτης, όπου στην υμνολογία κυριαρχεί η παραβολή των δέκα παρθένων («Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», «Τον νυμφώνα σου βλέπω»). Η Βασιλεία των Ουρανών, μας λέει ο Ιησούς, μοιάζει με την παραβολή των δέκα παρθένων. Η ιστορία τους εν τάχει: Πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένοι περιμένουν τον Νυμφίο (γαμπρό) να έλθει να παραλάβει τη νύφη. Οι φρόνιμες παίρνουν μαζί με τα αναμμένα λυχνάρια τους και λάδι, όχι όμως και οι μωρές. Ο νυμφίος όμως αργεί, οι παρθένες νυστάζουν και κοιμούνται. Όταν ακούγεται η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», οι μωρές παρθένες ψάχνουν να βρουν λάδι για να ανάψουν τα σβησμένα λυχνάρια τους, αργοπορούν και μένουν έξω από το γάμο, δηλαδή «εκτός νυμφώνος».
- Πηγές: iefimerida.gr • sansimera.gr.
