Φέτος τιμούμε τα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία που σκοπό είχε την εξόντωση κάθε ελληνικού και ορθόδοξου στοιχείου από τις περιοχές του Πόντου, από τον τουρκικό ζυγό. Στόχος αυτού ήταν ο αφανισμός του χριστιανικού στοιχείου όπως οι Αρμένιοι, οι Πόντιοι και οι Ασσύριοι. Οι Έλληνες του Πόντου παρότι δεν έγιναν άμεσα αποδεκτοί από την οικουμενική Ελλάδα και αρχικά αντιμετωπίστηκαν με αμφιβολία από τον ντόπιο πληθυσμό, έφεραν τον πλούτο του πολιτισμού τους στη νέα πατρίδα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Γενοκτονία των Ποντίων αναγνωρίζεται διεθνώς και αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο μελέτης και ευαισθητοποίησης σημαντικών διεθνολόγων.
Πρόκειται για μια ιδιαζόντως απεχθή γενοκτονία η οποία οργανώθηκε, μεθοδεύτηκε και εκτελέστηκε βάσει συντεταγμένου σχεδίου της επίσημης κρατικής οθωμανικής εξουσίας που τότε υπαγορευόταν στο όνομα των Νεότουρκων στρατιωτικών επαναστατών, σύμφωνα με οδηγίες και νουθεσίες ανώτατων στρατιωτικών αξιωματούχων της Γερμανικής Αυτοκρατορίας.
Τα γεγονότα ιστορικά έλαβαν χώρα στην περιοχή του Πόντου με επίκεντρο την Τραπεζούντα αλλά και τις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις της ποντιακής ενδοχώρας και είχε ως βασικό και αποκλειστικό στόχο την ολοσχερή εξόντωση του αλλογενούς, θρησκευτικά ορθοδόξου, ποντιακού ελληνισμού. Η γενοκτονική αυτή τραγωδία αποσκοπούσε στην ολοσχερή εξόντωση από τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες του ορθόδοξου στοιχείου με κάθε μορφής βία που συνιστά τη νομική υπόσταση της έννοιας «γενοκτονία» όπως αυτή διατυπώθηκε με τις διεθνείς Συνθήκες της Γενεύης του 1949. Ειδικότερα, ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης τεκμηρίωσε στο πολύτομο έργο του περί Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού ότι την περίοδο αυτή δολοφονήθηκαν συστηματικά, υπό κρατική επίβλεψη, 353.000 Πόντιοι.
Η οργανωμένη αυτή κρατική καταστολή τεκμηριώνει απόλυτα στη νομική διάσταση την έννοια του όρου γενοκτονία για την οποία κανένας σοβαρός νομικός, δικαστής, διεθνολόγος δεν έχει εκφράσει παραμικρή αμφισβήτηση.
Έτσι, ο ποντιακός ελληνισμός αφέθηκε στις θηριωδίες και έκνομες ενέργειες των Νεότουρκων οι οποίοι στο όνομα μιας τυφλής αλλά στοχευμένης βίας, στις αρχές του 20ού αιώνα εξόντωσαν οποιοδήποτε στοιχείο της Μικράς Ασίας δεν ανήκε στο οθωμανικό (τουρκικό αργότερα) μιλιέτ, όπως Πόντιοι, Αρμένιοι, Ασσυροχαλδαίοι και λοιπές χριστιανικές μειονότητες.
Η επίσημη Ελλάδα της εποχής εκείνης ήταν αδύνατον να προσφέρει την οποιαδήποτε χείρα βοηθείας, παρόλο που οι ποντιακές συλλογικές ενότητες ανακήρυξαν την αυτονομία της Δημοκρατίας του Πόντου με επικεφαλής τον μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθο, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Στον απόηχο των αιματηρών αυτών γεγονότων που προκάλεσαν τη ριζική εξόντωση του χριστιανικού στοιχείου στη μικρασιατική επικράτεια οφείλουμε εμείς οι νέες γενιές να θυμόμαστε τα τραγικά εκείνα γεγονότα ούτως ώστε να μην επιτρέψουμε να συμβούν στο μέλλον παρόμοια γεγονότα τα οποία προσβάλλουν κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια και κάθε ανθρώπινο πολιτισμό. Εμείς οι νέοι πρέπει να στηρίζουμε το σεβασμό της προσωπικότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς επίσης να προασπίζουμε την ελευθερία, την αλληλεγγύη και την ισότητα.
Παρότι διανύουμε μια από τις δυσκολότερες περιόδους ως χώρα, καθώς βιώνουμε έντονα ταυτόχρονα την οικονομική στενότητα και κρίση αξιών, οι νέοι θα πρέπει με κάθε τρόπο να μη μένουμε απαθείς σε γεγονότα που μας προσβάλλουν ως έθνος και οδηγούν στο ξεπούλημα της Ελλάδας.
Προσωπικά, έχοντας σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχοντας ολοκληρώσει τις δυο μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Λονδίνο στον τομέα των αγορών και της ενέργειας (ΜSc in Purchasing and Supply Chain Management – University of Westminster, και MSc in Energy Trade and Finance – Cass Business School) επέλεξα να συμμετάσχω στο πολιτικό γίγνεσθαι ως υποψήφια ευρωβουλευτής με τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Έχοντας ζήσει στην Ευρώπη και δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά εκεί, διαπίστωσα με λύπη ότι οι ξένοι αντιμετωπίζουν με δυσπιστία τον Έλληνα ο οποίος δυστυχώς είναι ο αποδέκτης των σαθρών πολιτικών πρακτικών και των μνημονίων. Γι’ αυτόν το λόγο πιστεύω πως η Ελλάδα χρειάζεται ξεκάθαρα να προβάλει την εθνική της ταυτότητα και τον πολιτισμό της στην Ευρώπη.
Ως περήφανη Πόντια, χαίρομαι για τις δράσεις των Ελλήνων ευρωβουλευτών και ποντιακών οργανώσεων για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων και για την κινητοποίηση ώστε η Τουρκία να αποδεχθεί και να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της το οποίο ήταν η κεμαλική τακτική εξολόθρευσης του Χριστιανισμού. Θα ήθελα να αναφέρω πως ο πρώτος που έθεσε το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν ο Γ. Καρατζαφέρης το 2006.
Χαρακτηριστικά αναφέρει ο Τούρκος ιστορικός Αλί Σαΐτ Τσετίνογλου ότι ακόμη και σήμερα οι χριστιανοί στην Τουρκία δεν προστατεύονται και μπορούν να δεχθούν απειλές χωρίς να υπάρχει η παραμικρή συνέπεια στην Τουρκία… Αν κρίνουμε αυτό το γεγονός συνδυαστικά με την επιθετική πολιτική της και με τις επεκτατικές της βλέψεις όπως συμβαίνει με τις συχνές και προκλητικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, τότε φαίνεται περίτρανα η έλλειψη οργανωμένης εξωτερικής πολιτικής από την πλευρά της χώρας μας, η οποία ακολουθεί μια στρατηγική υποχώρησης.
Επομένως, θα πρέπει να αποτελεί κύριο μέλημα των κυβερνώντων τόσο η δικαίωση των προγόνων μας όσο και η υπεράσπιση-διατήρηση του γοήτρου της Ελλάδας απέναντι στις προκλήσεις.
Κλεοπάτρα Τριανταφυλλίδου
Πολιτικός επιστήμων – επιχειρηματίας
MSc in Purchasing & Supply Chain Management
MSc in Energy Trade & Finance
