Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2002 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης μαζί με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Λουκά Παπαδήμο παρουσίασαν τα πρώτα ευρώ, και πολλοί έτρεξαν στα ΑΤΜ να κάνουν ανάληψη στο νέο νόμισμα. Η αλλαγή ωστόσο δεν έγινε εν μία νυκτί, καθώς δόθηκε δίμηνη παράταση για την απόσυρση των (χάρτινων και μεταλλικών) δραχμών.
Η 28η Φεβρουαρίου 2002 ήταν η καταληκτική ημερομηνία απόσυρσης για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Από την επομένη, 1η Μαρτίου, δεν θα κυκλοφορούσαν δραχμές, ούτε μάρκα, ούτε λιρέτες…
Τι απέγιναν όμως όλα αυτά τα ιστορικά εθνικά νομίσματα; Κάθε χώρα αντιμετώπισε το θέμα με διαφορετικό τρόπο, όπως διαβάζουμε σε πηγές της εποχής:
- Στην Ιταλία, όπως και στη Γαλλία, τα παλιά χαρτονομίσματα ακυρώνονταν με διατρητή στις τράπεζες και στα ταχυδρομεία, ενώ η προτίμηση των Γερμανών στην ανακύκλωση οδήγησε στην επιλογή πρωτότυπων λύσεων: μια εταιρεία μετέτρεπε τα παλαιά χαρτονομίσματα σε μεθανόλη και μια άλλη σε λίπασμα.
- Σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος, οι Ιταλοί προέβλεπαν τη χρησιμοποίησή τους στην κατασκευή «αναμνηστικών αναπτήρων», τα έσοδα από την πώληση των οποίων θα διατίθενταν για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αντιθέτως, σε άλλες χώρες όπως η Ελλάδα, η Φιλανδία και η Πορτογαλία, αφού τα χαρτονομίσματα κατατεμαχίστηκαν σε λωρίδες, στη συνέχεια κατέληξαν απλώς στις χωματερές.
- Οι Φιλανδοί απέκλεισαν τη λύση της ανακύκλωσης, καθώς η ποσότητα των χαρτονομισμάτων που ήταν σε κυκλοφορία ήταν ιδιαίτερα μικρή και το χαρτί κατασκευής τους περιείχε μεταλλικές ίνες.
Η σπαζοκεφαλιά ήταν μεγαλύτερη στην περίπτωση των κερμάτων.
- Στην Ιταλία ης καταστροφή των κερμάτων ακολούθησε τα στάδια της ακύρωσης ως νόμισμα, της ξύσης και της τήξης. Στη Γερμανία την καταστροφή τους ως νομίσματα την ανέλαβε καταρχάς ιδιωτική εταιρεία, ενώ στη συνέχεια εταιρεία του Δημοσίου ανέλαβε να πωλήσει σε εμπόρους μετάλλου ή χυτήρια το προϊόν της τήξης.
- Στην Πορτογαλία, τα κέρματα του εσκούδο ανακυκλώθηκαν σε κέρματα ευρώ μετά τον διαχωρισμό των κραμάτων. Ταυτόχρονα, όπως και στην Ελλάδα, διεθνείς οργανισμοί (όπως η UNICEF) διεξήγαν εκστρατεία συγκέντρωσης των παλαιών κερμάτων.
- Στην Ισπανία τα κέρματα χρησιμοποιήθηκαν αναλόγως με το μέταλλο από το οποίο ήταν κατασκευασμένα: Στην κατασκευή καπακιών μπίρας τα κέρματα της μίας πεσέτας, σωλήνων για συστήματα ψύξης τα κέρματα των δέκα, πενήντα και διακοσίων πεσετών, και ελίκων πλοίων τα υπόλοιπα.
- Στη Ελλάδα τα κέρματα καταστράφηκαν σε ειδικές μηχανές και μετά ακολούθησαν την οδό της ανακύκλωσης για βιομηχανικούς σκοπούς προς όφελος των κρατικών ταμείων.
- Τέλος, στη Φιλανδία, λόγω του ότι το μέταλλο από το οποίο ήταν κατασκευασμένα ήταν διαφορετικό από αυτό των κερμάτων του ευρώ, επιλέχθηκε η λύση της τήξης. Στη συνέχεια πωλήθηκαν ως «παλιοσίδερα».
